Կատարյալ առաքինության մասին

Ասաց դարձյալ. «Հենց որ կրոնավորը գործի պակասություն ունենա, այնտեղ կբնակվեն և կավելանան դևերը, որովհետև բնության բազմամյա սովորությունը զորություն կառնի, հատկապես` ծույլերի վրա: Այն կերակուրները, որոնք ախորժում ես, մի՛ կեր, մանավանդ եթե առողջ ես մարմնով, այլ` կարևորը միայն: Եվ ամեն տեսակ շքե­ղազարդ զգեստներ մի՛ հագիր, իսկ երբ մերկ լինես, Աստծո` քեզ տվա­ծով գոհանալով՝ հանդերձավորվիր և կերակրվիր, և ամեն գործի մեջ և ամենայն ժամ գոհացի՛ր Աստծուց: Կրոնավորի կարգը, ձևն ու տե­սակը ունենք կատարելապես, սակայն դեռևս կրոնավոր չենք. արիա­նա՛նք, եղբայրնե՛ր, և քա՛ջ լինենք, որպեսզի օտարոտի հանդերձներ չհագնենք, այլ Քրիստոսի կնիքը վերցնենք, այսինքն` Նրա խոնար­հությունը, քանզի կրոնավորը պարտավոր է մինչև ի մահ պատերազ­մել ձանձրության և կարճամտության դևի դեմ, առավել ևս աղոթքի ժամին: Եվ եթե Աստծո կամքով և Նրա օգնությամբ հաղթես դևե­րին, զգույշ կլինես անձնահաճության, ամբարտավանության և սնա­փառության դևից, և քո խորհուրդների մեջ կասես. «Եթե Տերը չշի­նե տունը, զուր են չարչարվում այն շինողները» (Սաղմ. ՃԻԶ 1), և թե` «Ոչինչ է մարդը, բայց միայն հող ու մոխիր» (Սիրաք. ԺԷ 31). նաև այս կհիշես, թե` «Տերն հակառակ է ամբարտավաններին, և խոնարհներին է շնորհներ տալիս» (Առակ. Գ 34, Հակոբ. Դ 6):

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016