Ասաց դարձյալ. «Հենց որ կրոնավորը գործի պակասություն ունենա, այնտեղ կբնակվեն և կավելանան դևերը, որովհետև բնության բազմամյա սովորությունը զորություն կառնի, հատկապես` ծույլերի վրա: Այն կերակուրները, որոնք ախորժում ես, մի՛ կեր, մանավանդ եթե առողջ ես մարմնով, այլ` կարևորը միայն: Եվ ամեն տեսակ շքեղազարդ զգեստներ մի՛ հագիր, իսկ երբ մերկ լինես, Աստծո` քեզ տվածով գոհանալով՝ հանդերձավորվիր և կերակրվիր, և ամեն գործի մեջ և ամենայն ժամ գոհացի՛ր Աստծուց: Կրոնավորի կարգը, ձևն ու տեսակը ունենք կատարելապես, սակայն դեռևս կրոնավոր չենք. արիանա՛նք, եղբայրնե՛ր, և քա՛ջ լինենք, որպեսզի օտարոտի հանդերձներ չհագնենք, այլ Քրիստոսի կնիքը վերցնենք, այսինքն` Նրա խոնարհությունը, քանզի կրոնավորը պարտավոր է մինչև ի մահ պատերազմել ձանձրության և կարճամտության դևի դեմ, առավել ևս աղոթքի ժամին: Եվ եթե Աստծո կամքով և Նրա օգնությամբ հաղթես դևերին, զգույշ կլինես անձնահաճության, ամբարտավանության և սնափառության դևից, և քո խորհուրդների մեջ կասես. «Եթե Տերը չշինե տունը, զուր են չարչարվում այն շինողները» (Սաղմ. ՃԻԶ 1), և թե` «Ոչինչ է մարդը, բայց միայն հող ու մոխիր» (Սիրաք. ԺԷ 31). նաև այս կհիշես, թե` «Տերն հակառակ է ամբարտավաններին, և խոնարհներին է շնորհներ տալիս» (Առակ. Գ 34, Հակոբ. Դ 6):
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016