25 Նոյեմբեր, Բշ
Մի երիտասարդ շատ գեղեցիկ նավակով մի մեծ գետի հունով նավարկում է:
Ճանապարհին տեսնում է մեկ ուրիշ հմայիչ նավակ, որտեղ մի այլ երիտասարդ` սարսափահար ու հապշտապ, մեծ դժվարությամբ թիավարում է գետի հունին հակառակ:
Հարցնում է.
- Ինչո՞ւ ես գետին հակառակ ընթանում:
Սարսափած երիտասարդը պատասխանում է.
- Ոսկե շղթաներով զարդարված մի մարդ ինձ վստահեցրեց, որ այս գետի հունը տանում է դեպի հաջողությունների ու վայելքների աշխարհը, որտեղ այդ մարդը հասել է մեծ բարձունքների:
Սակայն իրականում քիչ հեռու մի հսկա ջրվեժ է, և գետը գահավիժում է դեպի անդունդը:
Երիտասարդը սկսում է անհանգստանալ ու ասել.
- Այդ նույն մարդն ինձ էլ հանդիպեց ու նվիրեց այս գեղեցիկ նավակը, համոզեց, որ այս գետի
հունը տանում է դեպի անսահման հնարավորությունների քաղաքը, ուր կարող եմ
իմ ծրագրերն իրականացնել ու հանրահայտ մարդ դառնալ...
Սարսափահար երիտասարդը հարցնում է.
- Իսկ ո՞ւր են նավակիդ թիերը:
- Այդ մարդն ասաց, որ թիերն անհրաժեշտ չեն. գետի հունը բավականին ուժեղ է, և թիերը գցեց ջուրը...,- շփոթված պատասխանում է երիտասարդը:
Իսկ հեռվում արդեն լսվում էր հուժկու ջրվեժի դղրդոցը:
Ցավոք, ինչքան շատ երիտասարդներ կան, որ ինքնագոհ նավարկում են այդ գետի հունով:
Սիրելի՛ երիտասարդներ, իջե՛ք հմայիչ այդ նավակներից ու ետ դարձեք, քանի դեռ ուշ չէ...
Հովհաննես Մանուկյան