25 Նոյեմբեր, Բշ
Ոմն եղբայր կրոնավոր դարձավ և բնակվեց Նիտրիա լեռան մոտ: Նրա խուցը մոտիկ էր մեկ այլ եղբոր խցին, և վերջինս լսում էր, թե ինչպես է նա օրըստօրե ողբում իր մեղքերը: Իսկ երբ արցունքներ չէին գալիս, իր անձին ասում էր. «Ինչո՞ւ չես ողբում քեզ վրա, եղկելի՛ ու ստո՛ր, իսկ եթե ինքդ չես կամենում ողբալ, ես կլացացնեմ քեզ»: Նա չվանից մի ոլորապինդ խարազան ուներ. վեր էր կենում, վերցնում այդ խարազանն ու իրեն ուժգին հարվածում, մինչև որ հարվածների ցավից վշտանում և լաց էր լինում: Դրա վրա սաստիկ զարմանում էր դրացի եղբայրը և աղաչում էր Աստծուն՝ հայտնել իրեն, թե արդյոք ճի՞շտ է անում նա, որ տանջում է իրեն: Եվ մի գիշեր տեսիլք տեսավ նա, որ այդ եղբայրը մարտիրոսների գնդում է դասված, և նրա գլխին պայծառ պսակ կա, և ինչոր մեկն իրեն ասաց. «Տեսնո՞ւմ ես այս բարի նահատակին, որ իր անձը նեղում և ծեծում է հանուն Քրիստոսի սիրո, ինչպես է վկաների շարքը դասվել»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի