Ողորմած մարդուն թե՛ Աստված է միշտ հիշում և թե՛ մարդիկ են աջակցում

Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու համայնքը, հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանի գլխավորությամբ, շարունակում է Ս. Ծննդյան տոնին ընդառաջ աջակցել սոցիալապես անապահով ընտանիքներին: Հերթական ընտանիքը, ում այցելեց համայնքը դեկտեմբերի 27-ին, Աբրահամյան ընտանիքն էր, որ վարձակալությամբ բնակվում է Իսակովի 44/4 բն. 18 հասցեում: Յոթ անդամներից բաղկացած ընտանիքը բանկից վարկով գումար է վերցրել և չվճարելու արդյունքում կորցրել է բնակարանը: Սոցիալապես անապահով ընտանիքը երեք ամիս է, ինչ չի կարողանում տան վարձը վճարել: Ընտանիքի հայրը՝ Աբրահամյան Եղիշեն (55 տ.), շինարար է և մշտական աշխատանք չունի, այժմ միայն ընտանիքի փոքր դուստրն է աշխատում:

Չորս զավակների մայրը՝ Լաուրա Ավագյանը (56 տ.), նշեց, որ, անցյալ տարի ամուսինը երեք վիրահատություն է տարել, ինքը ձայնալարերի հետ կապված առողջական խնդիր ունի, այժմ էլ երեք դուստրերից մեկն է վատառողջ, իսկ իր 17-ամյա տղան բնածին հաշմանդամություն ունի. նրա մի աչքը չի տեսնում:

Տեր Գրիգորը բժշկության աղոթք կարդաց ընտանիքի համար և նրանց հանձնեց Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցու Հյուսիսային Ամերիկայի Արևմտյան թեմի Սրբոց Ղևոնդյանց Մայր տաճարի «Բարի սամարացիներ» խմբի աջակցությամբ գնված ամանորյա անհրաժեշտ սնունդ: Աբրահամյան ընտանիքն իր երախտագիտությունը հայտնեց Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու համայնքին, Տեր Գրիգորին և աջակից անձանց՝ ուշադրության և հոգածության համար:

«Նյութական հարստություն ձեռք բերելիս մարդն ուրախություն է ապրում, բայց այդ ուրախությունը մարդկային է, իսկ երբ մարդն իր ունեցածից է զոհաբերում հանուն իր նմանի, ապա այդ դեպքում նա ապրում է մի ուրախություն, որ աստվածային է: Աստվածային ուրախությունը մենք կարող ենք զգալ մեր նմանի շնորհիվ: Այդպես փոխել մարդու սիրտը, ստիպելով նրան ցնծալ, կարող է միայն ողորմածությունը կամ էլ որևէ բարի արարք, որ արվում է հանուն մերձավորի: Ամենամեծ գումարի դիմաց անգամ աշխարհի ամենալավագույն բժիշկը չի կարող նման արդյունքի հասնել»,- ասել է Ս. Պաիսիոս Աթոսացին: Ապա սուրբը նկարագրել է ողորմած և եսասեր մարդկանց ընտրած ուղիների հետևանքները. «Եթե մարդ չունի զոհաբերող հոգի, ապա այդպիսի մեկը միայն իր մասին է հոգ տանում և ցանկանում է, որպեսզի ուրիշներն իրենց զոհաբերեն հանուն իրեն: Սակայն եսասերը հայտնվում է կրկնակի մեկուսացման մեջ. նա հեռվանում է թե՛ մարդկանցից և թե՛ Աստծուց՝ զրկվելով աստվածային օրհնությունից: Այդպիսի մեկը նաև մարդկային աջակցությունից է զրկվում: Իսկ նա, ով մոռանում է իր մասին, ուրիշի մասին հոգ տանելով, նրան թե՛ Աստված է միշտ հիշում և թե՛ մարդիկ են աջակցում»:

Կարինե Սուգիկյան