Մեկը եկավ Սկյութիա՝ մենակյաց դառնալու, և իր հետ բերեց կրծքից նոր կտրած որդուն: Եվ երբ որդին պատանի դարձավ, նրա մեջ սկսեց շարժվել սեռական անհանգստությունը, և ասաց իր հորը. «Գնա՛մ աշխարհ, քանզի չեն հանդարտվում պոռնկության պատերազմից և չեմ դիմանում»: Իսկ հայրն աղաչում էր, որ համբերի: Որոշ ժամանակ անց դարձյալ հորն ասաց. «Հա՛յր, այլևս չեմ դիմանում, արձակի՛ր ինձ, որ գնամ»: Հայրը նրան ասաց. «Լսի՛ր ինձ, որդյա՛կ, այս անգամ: Վերցրո՛ւ քեզ հետ քառասուն նկանակ հաց և քառասուն օր գործելու համար՝ արմավի ճյուղեր, գնա՛ ներքին անապատ և այնտեղ քառասուն օր նստի՛ր, և թո՛ղ կատարվի Աստծո կամքը»: Որդին լսեց նրան, և այնտեղ մնում էր գործելով ու չոր հացն ուտելով: Այդպես մնաց քսան օր: Եվ ահա զգաց, որ իրեն է մոտենում պոռնկության ներգործությունը, և նրա առջև կանգնեց եթովպացի մի ժանտահոտ կին: Տղան չկարողացավ տանել այդ ժանտահոտությունը և հալածեց նրան: Կինը նրան ասաց. «Ես բոլոր մարդկանց սրտին քաղցր եմ թվում, սակայն քո հնազանդության և տքնության համար Աստված թույլ չտվեց ինձ խաբել քեզ, այլ հայտնեց քեզ իմ ժանտահոտությունը»: Տղան վեր կենալով եկավ իր հոր մոտ և ասաց. «Այլևս չեմ կամենում գնալ աշխարհ, հա՛յր, քանզի զգացի և տեսա նրա գարշահոտությունը»: Իսկ նրա հայրն արդեն հոգով տեղյակ էր այդ մասին և նրան ասաց. «Եթե դու իմ պատվիրանը պահելով` քառասուն օր մնայիր, ապա ավելի մեծ բան կտեսնեիր»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի