25 Նոյեմբեր, Բշ
Ալեքսանդրիայի Անտեոնում բնակվող սաստիկ ժուժկալ մի եղբայր մեծ մեղքի մեջ ընկավ, և այդ տրտմությունից դևերը նրան վհատության մեջ գցեցին: Եվ երբ հասկացավ, որ ինքը տրտմությունից պարտվել է, իբրև իր անձի հմուտ բժիշկ՝ բարի հույս տվեց իրեն և ասաց. «Հավատում եմ Աստծո գթառատությանը, որ ինձ ողորմություն կանի»: Երբ այս ասաց, դևերը նրան հարցրին. «Որտեղի՞ց է հայտնի, թե քեզ ողորմություն կանի»: Եվ նա նրանց ասաց. «Իսկ դուք ո՞վ եք, և ձեր ի՞նչ գործն է` ողորմություն կանի, թե չի անի: Դուք գլխովին գեհենի և կորստյան որդիներ եք, իսկ եթե Աստված բարի է, ձեր ի՞նչ գործն է»: Եվ այսպես ամոթահար լինելով` դևերը հեռացան: Մեկ այլ ժամի հայտնվեց բանսարկուն և նրան ասաց. «Ասեմ քեզ, ծե՛ր, դու քրիստոնյա չես»: Ծերը նրան ասաց. «Ինչ էլ որ կամ` համենայն դեպս քեզնից բավականին լավն եմ»: Սատանան նրան ասաց. «Ասում եմ քեզ, որ դատաստանի ես գնալու»: Ծերը նրան ասաց. «Դու ո՛չ իմ դատավորն ես, ո՛չ էլ իմ Աստվածը»: Երբ լսեց այս ամենը, խարդախության դևը փախավ նրանից:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի