23 Նոյեմբեր, Շբ
Մի անգամ հայր Բեսարիոնը պետք է անցներ Նեղոս գետը և աղոթքի կանգնեց, ապա սկսեց քայլել ջրի վրայով: Եվ ես ապշած ընկա նրա առաջ և ասացի.«Ինչպե՞ս էիր զգում քո ոտքերը, երբ գնում էիր ջրերի վրայով»: Եվ ծերն ասաց. «Մինչև կոճերս կարծում էի, թե ջուր է, իսկ ոտքերիցս ներքև՝ հաստատուն երկիր»: Դարձյալ` մինչ գնում էինք ծերերից մեկի մոտ, արևն արդեն մոտ էր մայր մտնելուն, և ծերն աղոթք անելով ասաց. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, թող արեգակը կանգնի իր տեղում, մինչև ժամանենք քո ծառայի մոտ»: Եվ այդպես եղավ: Դարձյալ մի անգամ գնացի նրա խուցը, որպեսզի խոսեմ նրա հետ և տեսա, որ աղոթքի էր կանգնած` ձեռքերը դեպի երկինք պարզած, և այդպես մնաց տասնչորս օր ու տասնչորս գիշեր: Եվ դրանից հետո գալով ինձ մոտ` ասաց. «Ե՛կ ինձ հետ»: Եվ երբ գնում էինք, ճանապարհին ծարավեցի ու ասացի նրան. «Հա՛յր, ծարավ եմ»: Եվ ծերը, վերցնելով իր մախաղը, հեռացավ ինձնից մի քարընկեցի չափ, աղոթք արեց և այն բերեց ինձ ջրով լի, և ես խմեցի: Եվ դարձյալ գնացինք, մինչև որ լույսով հասանք հայր Հովհաննեսի մոտ, և ողջունելով միմյանց` աղոթք արեցին և նստեցին խոսելու իրար հետ այն տեսիլքի մասին, որ տեսել էր: Եվ ասաց հայր Բեսարիոն, թե հրաման եկավ Տիրոջից, որ ամենուրեք ավերվեն մեհյանները. և այդպես եղավ:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի