Տեսնել սեփական երջանկությունը

Մի անգամ աղքատ գյուղացու կինը եկավ քահանայի մոտ:

- Տե՛ր հայր, հոգնել եմ- տխուր ասաց նա,- Մենք անդադար աշխատում ենք, բայց օրեր կան, որ մի կտոր չոր հացից բացի ոչինչ չենք կարողանում տալ մեր երեխաներին: Բայց ամենից շատ հոգնել եմ մեր խղճուկ տանն ու բակին, երեխաների մաշված հագուստին և ամուսնուս հոգնած դեմքին նայելուց:

Մտորեց քահանան և կնոջը խնդրեց իր հետ գնալ: Նա մի գեղեցիկ տուն ցույց տվեց կնոջը, որի այգում երեխաներ էին խաղում:

- Ի՞նչ ես կարծում, այս տան տիրուհին երջանի՞կ է,- հարցրեց նա:

- Իհա՛րկե,- բացականչեց կինը,- Ի՜նչ հարուստ տուն է, երեխաներն ի՜նչ լավ են հագնված:

Այնժամ քահանան խնդրեց նրան ավելի մոտ գնալ և ավելի ուշադիր ուշադիր նայել: Կինը տեսավ, որ երեխաների մայրը նստել է ծառերի ստվերում և դառնորեն լալիս է:

- Նա լաց է լինում, որովհետև ի ծնե կույր է և չի կարող տեսնել իր երեխաներին,- բացատրեց քահանան և նրանք շարունակեցին իրենց ճանապարհը:

Շուտով հասան երկրորդ տանը, որն առաջինից ավելի շքեղ էր և կնոջ այն հարցին, թե արդյոք այս տան բնակիչները երջանիկ են, պատմեց, որ մի հրաշալի ընտանիք էր այստեղ ապրում, մինչև որ ընտանիքի հայրը չմահացավ: Եվ այժմ չկա մի օր, որ կինն՝ իր ամուսնու, իսկ երեխաներն իրենց հոր մահը չողբան: Խորը մտածմունքի մեջ ընկավ կինը և չնկատեց, թե ինչպես մի մեծ բակի հասան: Այնտեղ հարուստ վաճառականի դուստրն էր ապրում:

- Այստեղ հարուստություն ու շատ կերակուր կա, շքեղ հագուստ ու կահավորանք, բայց արդյո՞ք այստեղ երջանկություն կա:

Վաճառականի դուստրը, նրանց տեսնելով, հրավիրեց ներս՝ թեյ խմելու: Բայց ի՜նչ դատարկ թվաց տունը գյուղացու կնոջը: Այստեղ ո՛չ երեխաներ կային, ո՛չ էլ ամուսնու ձայնն էր լսվում:

- Ես հարստություն և գեղեցիկ հագուստ ունեմ, բայց երջանկություն չունեմ,- ասաց տան տիրուհին,- ո՛չ ամուսին, ո՛չ էլ երեխա ունեմ, որոնց համար ճաշ կեփեի ու հոգ կտանեի…

Տունդարձի ճանապարհին կինն ասաց.

- Շնորհակալ եմ, Տե՛ր հայր, ես հասկացա, թե ինչ հիմարն եմ: Ես հոգնել էի մաշված հագուստին նայելուց՝ չհասկանալով, թե ի՜նչ երջանկություն է երեխաներիդ տեսնելը: Ես մտածում էի, որ բարեկեցությունն է երջանկությունը, բայց պարզվեց, որ երջանիկ է նա, ում տանը մանկան ծիծաղ է լսվում և ով ունի մեկը, ում համար կարող է կերակուր պատրաստել:

Մենք հաճախ միայն մեր ձախորդություններն ենք տեսնում՝ չնկատելով, թե իրականում որքան երջանիկ ու հարուստ ենք:

 

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի