Տիրոջը նմանվել ձգտողների ուղին

Քրիստոնյայի համար երկրային կյանքը նախադուռն է հավիտենության, այն դեպի Երկնային Արքայություն տանող նեղ ուղի է, որը ոչ այլ ինչ է, քան սիրո և զոհողության ուղի: Այդ ուղով ընթացող քրիստոնյան ջանում է աճել սիրո մեջ՝ նմանվելով Աստծուն՝ որպես Նրա սիրելի զավակ: Զոհաբերվող սիրո մեծագույն օրինակը հանդիսացավ Քրիստոս. Նա սիրեց մեզ և մեզ փրկելու համար Ինքն Իրեն ընծայեց Աստծուն՝ որպես անուշահոտ ընծա և զոհ (Եփես. 5:2): Աստծուց հեռու կյանքը պատուհասել է մարդկանց ծանրագույն հիվանդությամբ՝ սիրո ճգնաժամով, երբ անտարբերությունն ու եսասիրությունը դարձել են գերիշխող, քանի որ մարդիկ մոռացել են միմյանց և հանուն ուրիշի ապրելը:

Բայց Տիրոջը նմանվել ձգտող անձանց մեջ քիչ չեն զոհաբերվող սիրո օրինակները: Այդ անձանցից մեկն էր արցախյան վերջին պատերազմի մասնակից Գյոզալյան Արեգը (52 տ.), որ զոհվեց նոյեմբերի 10-ին Մարտունիում: Հերոսի կինը՝ Գյոզալյան Նարինեն (44 տ.), իր երեք զավակների հետ պատերազմից հետո Հադրութի շրջանի Մեծ Թաղեր գյուղից տեղահանվել է և այժմ վարձակալությամբ բնակվում է Ստեփանակերտ քաղաքի Ալեք Մանուկյան 12 հասցեում: Փետրվարի 2-ին Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանը Գյոզալյան Նարինեին, որպես սիրո և երախտագիտության արտահայտություն, փոխանցեց 100 000 դրամ, որ տրամադրել էր եկեղեցու համայնքի անդամներից մեկն իր եղբոր՝ Գեորգիի հիշատակի համար: Գյոզալյան ընտանիքն իր երախտագիտությունը հայտնեց Տեր Գրիգորին և աջակից անձին:

Ըստ Պողոս առաքյալի՝ եթե բարի գործերի և սխրանքների հիմքում բացակայում է սերը, ապա բարեգործն ոչնչից չի օգտվում և իր արածը զուր է ու ապարդյուն. «Եթե խոսեմ մարդկանց և հրեշտակների լեզուներով, բայց սեր չունենամ, ինչո՞վ պիտի տարբերվեմ պղնձե շեփորից, որ հնչում է, կամ ծնծղաներից, որ ղողանջում են: Եթե մարգարեության պարգև ունենամ, կարողանամ բոլոր խորհուրդների խորքը թափանցել ու հասնեմ ամբողջական գիտության, և եթե նույնիսկ լեռները տեղափոխելու չափ ուժեղ հավատ ունենամ, բայց սեր չունենամ, ես ոչինչ չարժեմ: Ի՞նչ օգուտ, եթե իմ ամբողջ ունեցվածքն աղքատներին տամ և նույնիսկ իմ մարմինը կրակի մատնեմ. եթե սեր չունենամ, ոչնչից չեմ օգտվում» (Ա Կորնթ. 13:1-4):

Կարինե Սուգիկյան