Վաշխի (շահի) մասին

Մի վաշխառու իր կնոջ հետ անկողնում քնած էր և ահա հանկարծակի քնից զարթնելով՝ ելնում է անկողնուց: Կինը հարցնում է նրան, թե՝

- Ուր՞ ես այդքան շտապում:

Պատախան է տալիս, թե՝

 - Այժմ տարված եմ Աստծո դատաստանով,  և այնտեղ այնքան ամբաստանություններ բարդեցին իմ վրա, մինչև որ այլևս չկաչողացա ոչ մի խոսք ասել:

Այս ասելով՝ վերցրեց իր պատառոտված հանդերձները, ելավ տնից և փախավ վանք, որտեղ երբեք  չկարողացան նրան ապաշխարության բերել:

Հետո նրան ազգականները վանքից վերցրեցին և տուն տարան: Եվ երբ գետի միջով անցնում էին, տեսան, որ մի արագընթաց նավ իրենց է մոտենում: Երբ վաշխառուն նայեց, տեսավ, որ նավը լի էր դևերով,  և նրա համար էր գալիս, որ իրեն տանի հավիտենական տանջանքների: Եվ երբ նավը մոտեցավ նրանց, անմիջապես դևերը խլեցին նրան բռնությամբ նրանցից (ազգականներից) և իրենց նավը տանելով՝  իսկույն նրանց աչքերից աներևութացան՝ նավով հանդերձ: Արդ, վաշխառուի օրինակից պարզ է դառնում, որ ինչպես այս կյանքում ես առնում, նույնպես էլ հանդերձյալում պատիժն է տրվում:

Հայելի վարուց