Սինա լեռան վրա Մովսեսին օրենք տրվելով: Քանի որ մարդիկ մինչ այն ժամանակը բնական օրենքներով էին կառավարվում, որ Աստված հաստատել էր մարդու բնության մեջ՝ որպես Իր հավիտենական օրենքների լույսը (թեև աղոտ կերպով):

Չորրորդ դարում նույն Ինքն Աստված երկու տախտակների վրա այն գրելով Մովսեսին է տալիս (Բ Օր. 6:9), որպեսզի մարդիկ իմանան Աստծո միությունը և Նրա կամքն ու հրամանը: Քանի որ որպես մարդու արարիչ և նրա էության մեջ բնական օրենք հաստատող Աստված է, նույնպես գրավոր օրենք տվողն ու իսրայելացիների Աստվածը Նա է, Որին բոլոր արարածները պարտավոր են հնազանդվել և օրենքը Նրա հրամանն է և ինչը մարդիկ բնական կարողությամբ ըմբռնում էին, այնուհետև սկսեցին գրքի մեջ նույնպես կարդալ, որպեսզի չմոռանան:

Այս պատճառով իսրայելացիներին պատվիրվեց, որ հիշյալ օրենքը իրենց տների դռների շեմերին գրեն, որպեսզի իրենց մուտք ու ելքի ժամանակ միշտ և հանապազ մտաբերեն օրենքի նկատառումները: Քանի որ օրենքը գրի առնվեց, ուստի և հակառակը վարվող մարդկանց համար հարկավոր եղավ արժանի պատիժն էլ գրի առնել, ուստի միևնույն ժամանակ դատաստանական օրենք նույնպես տրվեց Մովսեսին:

Մանավանդ գրավոր կամ մովսիսական օրենքի նպատակակետը քրիստոնեական օրենքն էր, ուստի սրա պատկերները խորհրդավորաբար հայտնելու համար այլ և այլ սովորություններ, կանոններ և խրատական օրենքներ դրվեցին, որոնք իսրայելացիները գործադրելով՝ իրենց հավատքը և հույսը գալիք Մեսիայի վրա դրած էին լինում, և Աստծուն հնազանդություն և հպատակություն հայտնելով հանդերձ, տարբերվում էին բոլոր կռապաշտ ազգերից:

Հիշյալ օրենքը, քրիստոնեական նոր օրենքից առաջ Մովսեսի ձեռքով տրվելու պատճառով, հին և մովսիսական օրենք կոչվեց, նոր օրենքի ստվերն ու նախատիպը լինելու համար նոր օրենքի «ստվերը» կոչվեց, գրված լինելու պատճառով՝ «գրված» օրենք կոչվեց:

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902