Ուխտի տապանակն ի՞նչ էր:

Չփչացող փայտից պատրաստված մի սնդուկ էր, որի երկարությունը երկուս և կես, լայնությունն ու բարձրությունը մեկ և կես կանգուն էին, ներսից և դրսից ոսկեպատ էր, չորս անկյուններում ձուլածո ոսկե օղակներով, որոնց մեջ չփչացող փայտից ոսկեպատ հաստատուն ձողեր էին անցկացված, և այս ձողերից բռնելով վերցնում էին և տանում այն:

Նաև դրված տեղում գետնին չդիպչելու համար ներքևում՝ չորս անկյուններում, կլոր անիվներ կային, որոնց վրա հենվում էր: Վրան ոսկեղեն կափարիչով փակ էր, որը «քավություն» էր կոչվում (Ելք 37:6): Սրա վրա նույնպես, երկու կողմում, իրար դեմ դիմաց հրեշտակի նման մեկական քերովբեներ կային, որոնք դեպի ներքև՝ քավությանն էին նայում:

Այս քերովբեները չորսական թևեր ունենալով, ներքևի երկուսը որպես հովանի տարածված էին քավության վրա, իսկ մյուս երկու վերևի թևերը, վերևից տարածվելով, գալիս էին և միմյանց միանում, որոնց վրա Աստված էր բազմում՝ ինչպես Իր աթոռի վրա, և սնդուկի կափարիչը՝ քավությունը, որպես Իր ոտքերի պատվանդան էր ծառայում, որտեղ Աստված խոսում էր Մովսեսի հետ (Դան. 3:54):

Հետևյալ բաներն էին պահվում հիշյալ տուփում. Տասնաբանյա օրենքների տախտակները, դատաստաններին և հասարակությանը ու սովորություններին վերաբերող օրենքները, որոնք գրել էր Մովսեսը: Ինչպես նաև մի ոսկեղեն սափորի մեջ՝ մանանա, Ահարոնի գավազանը, որը ծաղկելով՝ պտղաբերել էր... ընկույզ (Թվեր 18:8), և ոսկեղեն բուրվառը նույնպես տապանակի կամ Սրբության Սրբոցի մեջ էր պահվում (Եբր. 9:3): Հիշյալ սնդուկը «Վկայության տապանակ» կամ «Կտակարանների տապանակ» կոչվեց: Քանի որ նրանում պահված իրերը որպես վկա՝ Աստծո զորությունը, ողորմությունը և իսրայելացիների հետ կապված ուխտն էին հայտնում, այս պատճառով վրանը, որում պահվում էր Տապանակը, «Վկայության խորան» կոչվեց:

 

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902

Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․