Նրա որդի Աբիասը: Իսրայելի Հերոբովամ թագավորը, մշտապես թշնամի լինելով Հուդայի թագավորությանը, ութ հարյուր հազար զորք է հավաքում` Աբիասի վրա հարձակվելու, վերջինս էլ չորս հարյուր հազար զորք է հավաքում Իսրայելի դեմ պատերազմելու համար, և երբ հավաքվում են Սոմորոն լեռան վրա, որի ստորոտին իսրայելացիների բանակն էր, քանի որ լեռան վերևից հնչած  խոսքը ներքևում լսվում է, ուստի Աբիասը, դեռ պատերազմը չսկսած, հակառակորդ թշնամու բանակին փորձում է համոզել, որ միմյանց չկոտորեն:

Այս նպատակով, լեռան գագաթին կանգնած, ժողովրդին մեկ առ մեկ հայտնում է, որ նրանք Աստծու կամքին հակառակ են վարվում, որ Աստված հաստատապես խոստացել է  թագավորությունը տալ Դավթի ցեղին, որ Հուդայի ցեղը Աստծու օրենքը տաճարում միշտ պահպանելու համար Աստված նրա հետ է, որ նրան ընդդիմացողն անպատճառ կպատժվի: Թեև Աբիասը այս խոսքերով ցանկանում է խրատել Հերոբովամին և Իսրայելը, որ իրենց սխալը հասկանալով` Աստծուց վախենան: Սակայն Հերոբովամը, Աստծու երկյուղը սրտից հանելով և մանավանդ իր զորքի բազմությանն ապավինելով, մինչ Աբիասը շարունակում էր իր խրատական խոսքը, իր զորքից մի քանի գունդ դարանակալելով` հանկարծ շրջապատում են Աբիասին և նրա զորքին:

Երբ սրանք իրենց շրջապատված են գտնում, թեև սաստիկ վախենում են, սակայն բոլորն էլ, ապավինելով Աստծուն, օգնություն են խնդրում, և երբ քահանաներն էլ են սկսում փողեր հնչեցնել, ահա մի հրաշքով` Աստծու հրամանով, Հերոբովամի զորքի սրտերը երկյուղով են լցվում, և նրանք բոլորովին շփոթվում են (Բ Մնաց. 13:14): Երբ առանց պատճառը հասկանալու սկսում են փախչել, Հուդայի զորքը, սրանից քաջալերվելով, սկսում է նրանց կոտորել այնպիսի սաստկությամբ, որ այդ օրը Իսրայելի թագավորությունից հինգ հարյուր հազար մարդ միանգամից զոհվում է:

Աբիասը, այս հաղթանակից հզորանալով, Հերոբովամի երկրից քաղաքներ  է գրավում, քանի որ վերջինս ամբողջովին տկարացել էր: Այո՛, Աբիասը աստվածային օգնությամբ մեծ հաղթանակ է շահում, սակայն հետագայում հոր՝ Ռոբովամի վատթար վարքից չի խուսափում: Աբիասը, հազիվ երեք տարի թագավորելով, մահանում է և թաղվում Երուսաղեմում: