Շատ վատթար և թշվառ վիճակում էին: Ինչպես քանիցս հիշատակել ենք, Հերոբովամը Աստծուն ուրացել էր, և նրա ժողովուրդն էլ դժբախտ էր: Երբ Հերոբովամը մահանում է, նրա որդի Նաբատն է թագավորում, սակայն հոր չար նկարագրին հետևելով, հազիվ երկու տարի թագավորելով, թշվառական մահ է ունենում: Որովհետև թշնամին Գաբաթոնը գրավել էր, և ամբողջ Իսրայելի զորքը թշնամու դեմ էր գնում, որպեսզի ողջ զորությամբ պատերազմելով` ազատագրի Գաբաթոնը:

Արդ, այդ նույն պահին Բաաս անունով մեկը նենգաբար սպանում է թագավորին, և ինքը թագավորելով, Հերոբովամի ցեղի բոլոր մարդկանց սպանելուց բացի, մինչև իսկ անասուններին էլ է կոտորել տալիս. ահա, այսպիսով, իրականանում է նախապես Աստծու հրամանով Աքիա մարգարեի հայտնած մարգարեությունը (Գ Թագ. 14):

Ճշմարիտ է, որ Բաասը, Հերոբովամի ցեղը կոտորելով, արդարություն է  հաստատում, սակայն նա էլ է սրա չար կյանքին հետևում, և մանավանդ  չարագույն էր, քան իր նախորդը, ուստի Աստծու հրամանով Հեու մարգարեն շտապում է հանդիմանելու նրա չարությունը և միևնույն ժամանակ հայտնում է, թե ինչ կերպ պետք է պատժվի, սակայն Բաասն ուղղվելու փոխարեն շարունակում է մնալ մոլորության մեջ:

Սրանից բացի, Հուդայի Ասա թագավորի հետ թշնամանալով, Բաասը ջանում է մեծ վնասներ հասցնել նրան, սակայն Աստծու ողորմությամբ Ասան զերծ է մնում նրա նյութած չարիքից: Քանի որ Բաասի դրդմամբ Եթովպիայի թագավոր Զարեհը մեկ միլիոն զորքով և երեք հարյուր մարտակառքերով շարժվում է Ասայի վրա, և Ասան էլ նրա դեմ պատերազմի է պատրաստվում, սակայն թշնամու ահագին բազմությունը տեսնելով` դիմում է Աստծուն` ասելով. «Ո՛վ մեր Տեր Աստված, մենք Քո անունով ենք եկել, մեր հույսն ու ապավենը Դու ես, Քո ծառային զորությո´ւն տուր, մենք Քո զորությանն ենք ապավինում, Ո՛վ մեր Տեր Աստված» (Բ Մնաց. 14:11):

Բարեպաշտ թագավորի աղոթքը լսելի է լինում, և Աստծու արհավիրքի երկյուղը պաշարում է թշնամու սիրտն այնպես, որ շփոթված սկսում են շտապով փախչել, որոնց հետապնդելով` Ասայի զորքը տիրում են նրանց քաղաքներին և գյուղերին, միաժամանակ փախչողներին այնպես են կոտորում, որ ոչ մեկը ողջ չի մնում, և մեծ քանակությամբ ունեցվածքով ու անասուններով, անասելի ցնծությամբ և հաղթանակի ուրախությամբ Երուսաղեմ են վերադառնում:

Այսպիսի մեծ հաղթանակը ոչ թե մարդկային կարողության, այլ մանավանդ աստվածային օգնության արդյունք է, և սա բոլորին տեղեկացնելու համար Ազարիաս մարգարեն, թագավորին և ժողովրդին ընդառաջ դուրս գալով, ասում է. «Դուք հնազանդվեցիք Աստծուն, ձեր թշնամին պատուհասի հանդիպեց, արդ, եթե Աստծուն փնտրեք, կգտնեք, իսկ եթե Նրան թողնեք, Նա էլ ձեզ կթողնի» (Բ Մնաց. 15:2): Այսպիսով,  մարգարեն Իսրայելը  ներկայացնում  է որպես շոշափելի օրինակ, որն իր մեղքի համար Աստծուց լքվել է:

Արդարև, Ասան արդեն նախապես իր երկրից բոլոր կուռքերը վերացրել էր, սակայն հիշյալ մարգարեի խոսքերը վերստին ուշադրությամբ քննելով` մանավանդ նոր գրաված երկրներում բնաջնջում է կուռքերն ու օրենքին հակառակ ամեն ինչ: Սրանից բացի` ավարից յոթ հարյուր արջառ և յոթ հարյուր ոչխար է տաճարում զոհաբերում Աստծուն: Ապա և´ ժողովուրդը, և´ թագավորը միասին ուխտ են անում, մեծ հանդես կազմակերպելով, փողեր հնչեցնելով, ամբողջ սրտով երդվում են հպատակվել Աստծու օրենքներին և որոշում են, որ օրինազանցը մահապարտ է:

Հարկ է հիշատակել, որ Իսրայել երկրից շատերը, հիշյալ հաղթանակը տեսնելով, հասկանում են, որ Աստված Ասա թագավորի հետ է, ուստի Երուսաղեմ գալով` նրա իշխանությանն են հպատակվում:

Ուրեմն քա´ջ ըմբռնիր, թե Աստծուն հավատարիմ լինելու օգուտն ինչքան մեծ է. ահա երբ Ասան ուղիղ սրտով Աստծու կամքին համապատասխան է շարժվում, Աստծու ողորմությամբ երկար տարիներ, առանց պատերազմի հանգիստ և ապահով է մնում:

Այնուհետև Իսրայելի Բաաս արքան թշնամական դիտավորությամբ Ասայի երկրի Ռամա կոչվող վայրում սկսում է բերդ կառուցել, որպեսզի Երուսաղեմ գնացողներին արգելի: Այո´, Բաասի այս ձեռնարկը ծանր և անհանդուրժելի  գործ էր, սակայն այն խոչընդոտելու համարձակություն չունենալով` տաճարից և պետական գանձերից ոսկի և արծաթ է որպես ընծա ուղարկում Դամասկոսի ասորի թագավորին, որպեսզի նրա միջոցով Բաասի անօրեն թշնամությունից ազատվի: Որովհետև Բաասը իր զորությամբ անկարող էր վնասելու Ասային, ուստի վերոհիշյալ ասորիների թագավորին ապավինելով` մի այդպիսի հանդուգն գործողության է դիմում, որի պատճառով Ասան էլ է ընծաներ  ուղարկում, որ դեպի իրեն գրավի նրան:

Ուշադրության է արժանի այն, որ Բաասը և Ասան, նույն ժողովրդից և  եղբայր լինելով,  միայն աշխարհիկ մեծության և շահի համար այնքան են թշնամանում, որ հանուն վրեժխնդրության` Դամասկոսի կռապաշտ թագավորին են ապավինում և ընծաներ ուղարկելով` թախանձանքներով  նրա պաշտպանությունը խնդրում: Նա էլ, քանի որ նրանցից և ոչ մեկին հավատարիմ բարեկամ չէր, օգնում է միայն այն կողմին, որն իրեն առավել շահավետ է թվում: Այս պարագայում Ասայի ուղարկած գումարը ավելի մեծ լինելով` շտապում է՝ Բաասի վրա զորք ուղարկելու և ավերելու նրա երկիրը:

Բաասը, սա տեսնելով, դադարեցնում է վերոհիշյալ բերդի կառուցումը և այնտեղից հեռանում: Այն ժամանակ Ասան քանդել է տալիս նոր կառուցած բերդը և դրա շինանյութով կառուցում է Գաբաա և Մասփա ամրոցները: Թեև Ասան, Դամասկոսի թագավորի օգնությամբ ազատվելով, շատ ուրախ էր, սակայն Անանիա մարգարեն,  Աստծու հրամանով նրա մոտ գալով, հետևյալն է ասում. «Դու ասորիների թագավորին և ոչ Աստծուն հույսդ դրեցիր, եթովպացիները ահագին բազմությամբ հարձակվել էին քեզ վրա, սակայն դու Աստծու օգնությամբ հաղթեցիր նրանց, քանի որ Աստված օգնում է նրան, ով մաքուր սրտով ապավինում է Իր զորությանը, եթե դու հույսդ Աստծու վրա դնեիր, իսրայելացիների զորքը քո ձեռքից չէր կարող ազատվել, արդ, այս արարքով դու սխալվեցիր, այդ է պատճառը, որ ձեր միջև պատերազմը անպակաս պիտի լինի» (Բ Մնաց. 16:9):

Դժբախտաբար, Ասան, սույն խրատական խոսքերը լսելով, զղջալու փոխարեն բարկանում է և բանտարկում  համարձակախոս մարգարեին և խստությամբ է վարվում նրանց հետ, ովքեր սրա համար համարձակվում են մեղադրել իրեն: Թեպետ Ասան մինչ այդ պահը ապօրինի վարք չուներ, սակայն, այնուամենայնիվ, մարդ էր և այս անգամ սխալվում է և իր սխալի հետևանքները կրում  երեք տարի, քանի որ ոտքերն ախտահարվելով` ծանր հիվանդանում է, և դարձյալ Աստծուն աղաչելու փոխարեն միայն բժիշկներից էր օգնություն խնդրում: Ասան, քառասունմեկ տարի թագավորելով, մահանում է. նրան մեծ շուքով թաղում են Սիոնում` իր կառուցած գերեզմանում: