Պատասխան – Գիտնականներից ոմանք փիլիսոփայորեն են մեկնում տների բորոտությունը: Նրանք գտնում են, թե պատի քարերի անհարմար շարքից է լինում: Պատճառն այն է, որ աղի, բորակի և ծծմբի մասնիկներն օդի խոնավությունից թուլանում են և միշտ ներս վազելով քարերի բարակ ծակոտկենների միջով՝ ուտում-մաշում են քարի գոյացության մածուցիկ հատվածները, որոնցով քարի ամուր կտորները փշրվում են ավազի պես: Դրանից կանաչ ու կարմիր բծեր են տարածվում պատի երեսին, ինչպես բորոտությունը մարմնի վրա: Երբ պատի երեսի ծեփն սկսում է թափվել և տհաճ բորակ ու շոգիներ են դուրս գալիս պատերից տան մեջ՝ ապականելով օդը, զանազան հիվանդությունների պատճառ են դառնում բնակվողների համար: Եթե նման տների համար հոգ չտարվի ու երկար մնան այդպես, թե՛ տունը վտանգի մեջ կլինի, թե՛ այդ խոնավության շատությունը կապականի բնակիչներին:

Բայց Սուրբ Գրքի մեկնիչներից ոմանք ասում են, թե ինչպես իսրայելցիների նորանշան պատիժները, նույնպես և սա Աստծո կողմից մեղքերի պատճառով նրանց տրված մասնավոր պատիժ է: Այս մեկնությամբ հաստատվում է Մովսեսի խոսքը, որ ասում է Աստծո առջև. «Երբ դուք մտնեք քանանացիների երկիրը, որը ես ձեզ իբրև սեփականություն եմ տալու, և ձեր սեփականությունը հանդիսացող այդ երկրի տներում բորոտության վարակ տարածեմ…» (Ղևտ. 14:34):

Այդ տների բորոտությունը բոլորովին տարբեր թունավոր դրսևորում ուներ: Այժմյան  փիլիսոփաների ասածի պես՝ այնպիսի մասնիկներ էին, որ ոչ միայն պատերի, այլև տան բնակիչների և ունեցվածքի վրա կարող էին իրենց վարակով ներգործել և վարակիչ հիվանդության պատճառ դառնալ: Դրա համար Մովսեսը հրամայեց տունը հիմքից քանդել, իսկ շինանյութը չօգտագործել՝ ո՛չ քարը և ո՛չ փայտը: Վերջապես տների բորոտությունը պատիժ են համարում, այլ ոչ՝ բնական երևույթ: