Մինչև Հերովդեսի մահը:  Քանի որ երբ Հերովդեսը մեռավ, հրեշտակը, հայր Հովսեփին երազում երևալով, ասաց. «Արի՛, վերցրո՛ւ մանկանն ու նրա մորը և գնա՛ Իսրայելի երկիրը, որովհետև մանկանն սպանել ցանկացողները մեռան»: Նա էլ ըստ հրամանի գնաց, բայց լսելով, որ Հրեաստանում թագավորում է Հերովդեսի որդի Արքեղայոսը, վախեցավ Երուսաղեմի կողմը գնալ, այլ կրկին հրեշտակի նախազգուշացմամբ գնաց Գալիլեայի Նազարեթ քաղաքը  և այնտեղ բնակվեց. այս պատճառով Հիսուսը նաև Նազովրեցի (ուխտավոր) կոչվեց, ինչպես նրա մասին գրել էին մարգարեները, թե՝ Նազովրեցի պիտի կոչվի:

Եվ որովհետև ըստ օրենքի ամեն տարի Զատկի տոնին Երուսաղեմ էին գնում, Հիսուսի տասներկու տարին լրանալուց հետո դարձյալ գնացին օրենքը գործադրելու և վերադառնալու:  Սակայն Հիսուսն առանց հայր Հովսեփի և սուրբ Աստվածածնի գիտության այս անգամ մնաց Երուսաղեմում: Նրանք, կարծելով, թե նազարեթցի հարևանների կամ ճանապարհորդակից  ծանոթների հետ  է գնացել, Երուսաղեմում չորոնեցին նրան, իսկ երբ  մեկ օրվա ճանապարհ գնալուց հետո չգտան, մեծ տխրությամբ վերադարձան Երուսաղեմ և երեք օր անց տաճարում գտան նրան. օրենքի ուսուցիչների հետ բանավիճում էր: Բոլոր ունկնդիրները զարմացած էին նրա գիտությամբ և իմաստությամբ, ու թեև նրանք էլ մեծապես հիացան, բայց սուրբ Աստվածածինը պատկառանքով ասաց. «Որդյա՛կ, այս ի՞նչ արիր մեզ հետ. ահա հայրդ և ես շատ նեղվեցինք և քեզ էինք փնտրում»: Հիսուսը պատասխանում է մորը, թե՝ «Ինչո՞ւ էիք ինձ որոնում. մի՞թե չգիտեիք, որ ես պետք է հորս տանը լինեի», որով Հիսուսը պարզապես հայտնում էր, որ ինքը Աստծու որդին է:

Սակայն նրանք չկարողացան հասկանալ այդ խոսքի իմաստը. միայն սուրբ Աստվածածինը այդ խոսքերը իր մտքում պահեց խորամուխ լինելու համար: Հետո Հիսուսը նրանց հետ գնաց Նազարեթ, որովհետև հնազանդ էր նրանց:  Մինչև երեսուն տարեկան հասակն այնտեղ ապրելով՝ թեև ո՛չ քարոզեց, ո՛չ հրաշագործեց, բայց նրա բարի վարքին, առաքինությանը և իմաստությանը նայելով՝ բոլոր մարդիկ հարգանքով մեծարում ու պատվում էին նրան իբրև կատարելության տիպարի և շնորհալի անձնավորության: