Ննջեցյալի յոթօրեքը հաշվում են թաղման օրվանից, իսկ քառասունքն ու տարին մահվան:
Յոթներորդ օրվա հիշատակությունը և գերեզման այցելելը ունի բազում խորհուրդներ: Բայց նախ մի փոքր վերլուծենք յոթ թվի խորհուրդը: Սուրբ հոգու շնորհները յոթն էին, որոնցով մարդն օժտված էր դրախտում և որոնցով զարդարվում է մկրտությունից հետո, նաև յոթն են հանցանքների՝ մեղքերի արմատները, որոնք մենք «մահացու մեղքեր» ենք կոչում, հինգ զգայարանով և հոգու երեք զորություններով է բնութագրվում մարդը: Ուստի մենք էլ ըստ սրանց, և ոչ միայն, ենք քննվում Աստծո կողմից:
Յոթերորդ օրը հանգստացավ Աստված և մենք էլ խնդրում ենք նրանից, որ մեր ննջեցյալին էլ հանգիստ պարգևի Գթածը:
Յոթներորդ «դարից» հետո՝ ութերորդը, խորհրդանշում է հարությունը և անահ կայնքը, և մենք խնդրում ենք Բարձրյալ տիրոջից, որ մեր հարազատին արժանացնի այդ օրվան:
Դարձյալ մեր Տերը շբաթվա վեցերորդ օրը մարմնով մտավ գերեզման և քանդեց դժողքը, լուծարեց ապականությունը և ազատեց գերվածներին, իսկ կիրակի օրը հարություն առավ և նաև այդ օրը այս ենք խնդրում մեր ննջեցյալի համար:
Յոթօրեքի աղոթքներում մենք խնդրում ենք Տիրոջից, որ Նա ննջեցյալի հոգին խառնի մարտիրոսների լուսե գնդերի և որ դատաստանի օրը ննջեցյալը չամաչի դատաստանում: Խնդրում ենք նաև, որ դևերը իշխանություն չունենան նրա հոգու վրա, և բարի հեշտակի ուղեկցությումբ այն հանգչի արդարների սպասարաններում:
Նմանապես պետք է հասկանանք նաև քառասուն օրվա խորհուրդը: Ինչպես, որ քառասուն են Մեծ Պահքի օրերը որոնք մեզ մաքրագործում են թե՛ մարմնավոր և թե՛ հոգևոր առումով, նաև քառասուն էին այն տարիները որոնց ընթացքում Իսրայելի ցեղը շրջելով և մաքրվելով անապատում արժանացավ խոստացված երկիրը ժառանգելուն, այդպես էլ մենք քառասունի նմանությամբ խնդրում ենք Տիրոջից մեր ննջեցյալին արժանացնի երկնային խոստացված օթևաններին: Նաև պետք է ասել, որ այդ քառասուն օրերի ընթացքում նույնպես կատարվում է հոգեհանգիստ ննջեցյալի հոգու համար, բացի այս ննջեցյալի բարեկամները պետք է այդ քառասուն օրերի ընթացքում հարատև աղոթեն իրենց ննջեցյալի համար և նրա անունով ողորմություն գործեն:
Ննջեցյալի տարվա արարողությամ խորհուրդը կայանում է հետևյալում՝ մենք մեկ տարի հետո հերթական անգամ մասնավորապես հոգեհանգստի կարգ ենք կատարում և աղոթք ենք վեր առաքում առ Երկնավոր Տերը, նախ նրա հոգևոր վիճակը թեթևացնելու, ապա ցույց տալու համար, որ այս տարվա, կամ տարիների ընթացքում ենք չենք մոռանում իր հիշատակը և որպես հարազատներ իր փոխարեն իր համար աղաչում ենք Ատծուն և իր փոխարեն իր համար բարիքներ ենք գործում:
Իսկ տաղավար տոներից հետո մեռելոցի պատարագներն ու հոգեհանգիստները գալիս են մեզ հիշեցնելու, որ կիրակի օրը մեր Տերը՝ Քրիստոս հարություն առավ, իսկ «երկուշաբթի» օրը իր սրբերին հարություն պիտի տա և ուրեմն խնդրում ենք, որ սրբերի հետ մեր ննջեցյալներին էլ հիշի:
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի