Գիտեր: Սակայն Աստծո կանխագիտությունը մարդկանց մեղքի պատճառ չէ: Քանզի Նրա գիտությունից չի ենթադրվում, որ մարդը մեղանչի, իսկ պատվերը հարկավոր էր, քանզի մեծի և փոքրի մեջ տարբերությունը անհրաժեշտ է, և այս տարբերությունը կատարյալ սիրո և հարգանքի վրա է հիմնված: Արդ, պատվի և մեծարանքի մեջ ամենաընդունելին մեծի հրամանը կատարելն է (Հովհ ԺԴ 23), այս պատճառով պատվեր տրվեց, որպեսզի մարդու առ Աստված ունեցած սերն ու Նրա պատվիրանը պահելու տրամադրվածությունը հայտնի դառնա: Քանզի մարդը բոլոր առումներով պարտավոր է սիրել և պատվել Աստծուն և այս այլ բանով չի կարող հայտնել, եթե ոչ Նրա պատվիրանը կատարելով:

Մանավանդ, որ Աստված պատվիրան տվեց և այն գործադրելու միտքն ու կամքը նույնպես տվեց, որպեսզի մարդը իր մտքով ճշմարիտը ճանաչի և իր կամքով բարին սիրի: Արդ՝ ճշմարտության մեջ Աստծո հրամանը ամենաճշմարիտն է, և սիրելիների մեջ Աստծուց առավել սիրելի էակ չկա: Բացի այս, Աստված բավական շնորհ տվեց մարդուն, որ եթե հրամանին հակառակ գործի, ինքնաարդարացման տեղ չունենալով՝ հանցանքը մարդունը լինելը հայտնվի և պարզ երևա: Հիրավի, Աստված գիտի մարդու սիրտը, սակայն որպեսզի այն մարդուն ևս հայտնի լինի, պատվիրան է տալիս նրան, որով էլ մարդիկ պարտավորվում են Աստծո արդարությունը գովել, երբ հնազանդ եղողին պատիվ և փառք, իսկ անհնազանդին պատիժ տա (Բ Օր. Ը 2): Եթե Աստծո պատվիրանը մի անհնարին բան լիներ, ոչ ոք չէր կարող այն կատարել, սակայն շատերը կատարեցին. և ով որ թերանում է իր պարտականությունները կատարելու մեջ, ոչ թե անկարողության, այլ կամք չունենալու պատճառով է, քանզի Աստված երբեք անկարելի բան չի հրամայում (Հռոմ Ժ 6):

Պատվիրանը նման է հարթված ուղիղ ճանապարհի, որով ընթացողը շուտ և չմոլորվելով հասնում է նախատեսված իջևանին. եթե պատվիրան չլինի, մարդը անկոխ և անհետք անապատում մոլորված ճանապարհորդի նման չգիտի գնալու ճանապարհը և հետևաբար իջևան էլ չի կարող հասնել: Մանավանդ, եթե պատվիրան չլինի, կամ Աստված մարդուն ստիպի Իր պատվիրանը կատարել, այն ժամանակ մարդը վարձի չի արժանանա և անասունների աստիճանի կիջնի ու կստորանա: Իրոք, եթե բոլոր մարդիկ իրավունքի և արդարության համաձայն շարժվեն, պատվիրանի անհրաժեշտություն չի լինի, ինչպես օրինակ՝ Ենովքի, Նոյի Մելքիսեդեկի, Հոբի և ուրիշ սրբերի պարագայում, բայց շատերը ապօրեն ընթացքի հակվելով՝ Աստված իր հրամանն, օրենքն ու կամքը Սուրբ Գրքի մեջ հայտնեց, որպեսզի «չգիտենք» ասելով պատրվակների և պատճառաբանությունների չդիմեն:

Ուրեմն, ո՛վ մարդ, կամ պիտի հնազանդվես օրենքին, կամ հույսդ կտրելու ես արքայությունից: Դու պահիր Աստծո պատվիրանը, որպեսզի Աստված էլ քեզ փառավորի ըստ արժանիքներիդ (Ա. Թագ. Բ 30):

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902