Երեք կերպ է հասկացվում. կամ Աստված մարդուն տեսիլքով հայտնում է Իր հրամանը, կամ հրեշտակի միջոցով խոսելով, և կամ մտքի և երևակայության մեջ խոսելով: Համարվում է, որ այս երրորդ եղանակով տեղի ունեցավ Աբրահամի կոչումը, քանի որ Աստծուն մարմնավոր աչքով տեսնելը անկարելի է (Ելք 33:20): Թեպետ Աստված ամենուրեք է, սակայն որտեղ որ Աստծո կարողությունը հայտնապես երևում է՝ ասվում է «Աստված այնտեղ է»: Նույնպես երբ Աստված իր հրամանը մեկին ձայնով հաղորդի, կամ մտքին ազդելով և կամ հրեշտակի միջոցով, ասվում է «Աստված խոսեց»: Քանի որ այն զորությունը հայտնողը, կամ մարդու մտքին ազդողը և կամ հրեշտակը առաքողը Ինքն Աստված է:

Սակայն ոչ թե հրեշտակների գոյությունը մարմնավոր է և մարմնական զգայարանների կարիքն ունեն, այլ մարդը մարմնավոր լինելով և հոգևոր գոյությունները տեսնելուն անկարող լինելով, Աստծո հրամանով հրեշտակները, եթե հարկ է, մարմնավոր կերպարանքով են հայտնվում և մարդկանց նման են շարժվում: Արդ, եթե հրեշտակը ինքն իրեն Աստուց առաքված է հայտարարում, ասվում է. «Հրեշտակը երևաց» (Դան. 10:11): Եվ եթե Աստծո կողմից առաքվելը չհայտնելով՝ ինքը իր կողմից հրամաններ է տալիս. «Աստված երևաց» է ասվում, ինչպես որ Սամսոնի հորը՝ Մանովեին հայտնվողը հրեշտակ էր, բայց Մանովեն ասում է «Աստծուն տեսանք» (Դատ. 13:22): Քանի որ իմաստունները և գիտնականները կարծում են, որ Հին Կտակարանում, որտեղ որ «Աստված երևաց» է ասվում պետք է հասկանալ, որ հրեշտակների միջոցով [երևաց] (Գործ. 7:53):

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902