Ա Կորնթացիներ 13.11-14.5

13.11 Մինչ երեխայ էի, խօսում էի ինչպէս երեխայ, խորհում էի ինչպէս երեխայ, դատում էի ինչպէս երեխայ. իսկ երբ տղամարդ դարձայ, երեխայական բաները մի կողմ թողեցի: 12 Այժմ տեսնում ենք աղօտ, ինչպէս պատկերը հայելու մէջ. իսկ այն ժամանակ պիտի լինի դէմ առ դէմ: Այժմ շատից քիչը գիտեմ, իսկ այն ժամանակ կգիտենամ, ինչպէս որ նա ճանաչեց ինձ: 13 Բայց արդ, մնում են հաւատ, յոյս, սէր՝ սրանք երեքը. եւ սրանցից մեծագոյնը սէրն է:

14.1 Սիրոյ հետամուտ եղէք եւ առաւել եւս նախանձախնդիր եղէք հոգեւոր շնորհներին, մանաւանդ՝ մարգարէութիւն անելու. 2 որովհետեւ ով որ լեզուներ է խօսում, մարդկանց հետ չի խօսում, այլ՝ Աստծոյ հետ. քանզի չկայ մէկը, որ հասկանայ իրեն, բայց նա Հոգով արտայայտում է խորհուրդներ: 3 Իսկ նա, ով մարգարէանում է, մարդկանց հետ է խօսում ի շինութիւն, ի մխիթարութիւն եւ ի սփոփանք: 4 Ով լեզուներ է խօսում, ինքն իրեն է հաստատում, իսկ ով մարգարէանում է, ամրացնում է եկեղեցին: 5 Կամենում եմ, որ դուք ամէնքդ էլ լեզուներ խօսէք. աւելին՝ որ մարգարէանաք. որովհետեւ նա, ով մարգարէանում է, աւելի լաւ է, քան նա, ով լեզուներ է խօսում. միայն թէ նա թող բացատրի, որպէսզի եկեղեցին ամրանայ: