23 Նոյեմբեր, Շբ
Ոմն հիվանդ ծեր կար, որին ընդունեց միաբանության վանահայրը, քանի որ կարիքները հոգալու համար ոչինչ չուներ: Միաբանության հայրապետը օթևան տվեց նրան և եղբայրներին ասաց. «Փոքրինչ նեղությո՛ւն քաշեք հիվանդի խնամատարության համար»: Հիվանդը ոսկով լի մի պուտուկ ուներ, որը, փորելով, թաքցրեց իր մահճակալի տակ: Այնպես ստացվեց, որ առանց խոստովանության՝ մեռավ: Նրա մահվանից և թաղումից հետո հայրապետն ասաց եղբայրներին. «Այդ անկողինը վերցրե՛ք այդտեղից»: Երբ անկողինն իջեցրին, հայտնաբերեցին ոսկին, և հայրապետն ասաց. «Իր կենդանության ժամանակ չխոստովանեց, այլ դրա վրա էր հույսը դրել. մահվան ժամանակ էլ չասաց: Չմոտենա՛ք դրան, այլ տարե՛ք և այն իր հետ թաղեցե՛ք»: Եվ երբ ոսկին ևս թաղեցին նրա գերեզմանում, երկնից հուր իջավ և բոլորի աչքի առաջ այրեց նրա գերեզմանը, և ովքեր տեսան, զարմացան և փառավորեցին Աստծուն»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի