16 Ապրիլ, Դշ, պահք
Մի անգամ արևը երազում տեսավ, որ ինչպես միշտ ծագեց՝ մարդկանց լուսավորելու: Իսկ նրանք չուրախացան: Նրանցից ոմանք անուշ-անուշ քնած էին: Մյուսները նախընտրում էին գիշերվա քողի տակ իրենց մութ գործերն անել: Իսկ երրորդներն ուղղակի ամաչեցին, որ լույսի ներքո բացահայտվեցին խավարում կատարած իրենց գործերը…
Արթնացավ արևն ու շտապեց ստուգել՝ արդյո՞ք այդպես է: Եվ եթե այո, ապա արժե՞ կրկին ծագել աշխարհի համար:
Ծագեց արևն ու շուրջբոլորը նայեց… Ոմանք, իսկապես, շարունակում էին քնել: Մյուսներից ոմանք դեռևս ամաչելով, իսկ մյուսներն՝ արդեն ոչ, աղտեղի գործերով էին զբաղված: Բայց պարզվեց նաև, որ չնայած փոքրաթիվ, բայց կան մարդիկ, որ անկեղծորեն ուրախանում են արևով և ձեռքերը պարզում դեպի նա: Եվ հանուն այդ մարդկանց նա պատրաստ է դեռ երկար լուսավորել՝ անվերջ:
Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի