Մի մարդ իմաստունին հարցրեց.
- Դու հայտնի ու հարգված մարդ ես և կարող էիր շատ հարուստ լինել, հապա ինչո՞ւ հարստության չես ձգտում:
- Ես կյանքի համար անհրաժեշտ ամեն ինչ ունեմ,- պատասխանեց իմաստունը:
- Բայց կարող էիր շատ ավելի ունենալ,- առարկեց մարդը:
- Իր շուրջն անհաշվելի բարիքներ հավաքող մարդը նման է ճամփորդի, որը ճանապարհին հանդիպած արժեքավոր ամեն ինչ հավաքել է, հետո շալակած տարել այդ ամենը՝ կքելով իր բեռի սարսափելի ծանրության տակ: Իսկ երբ հասել է նպատակակետին, պարզվել է, որ նրա ճանապարհը մի բարձր պատ է փակում, որն անպատճառ պետք է հաղթահարել: Անհնար է շրջանցել այն կամ քանդել, միայն վրայով պիտի մագլցես-անցնես, այն էլ՝ վրայիցդ գցելով այն ամենը, ինչ կրում ես: Այդ պատճառով մարդը պատի մոտ է թողել այն ամենը, ինչն այդպիսի ջանքերով կրել է մեջքին:
Մենք դատարկաձեռն ենք գալիս այս աշխարհ և դատարկաձեռն էլ հեռանում ենք: Արդ, ավելի լավ չէ՞ առանց ավելորդ բեռի անցնել կյանքի ուղին:
Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը