Անձրևից հետո ծիածան ծագեց և ճնճղուկը որոշեց.
- Դեռ որքա՞ն պետք է այսպես անշուք մնամ: Կլողամ ծիածանի գույների մեջ ու թութակի պես գեղեցիկ կլինեմ:
Թռավ դեպի ծիածանը, բայց այն ավելի ու ավելի էր հեռանում նրանից: Իսկ հետո ընդհանրապես անհետացավ: Ճնճղուկը ցած թռավ ու այնպես տխրեց, որ նույնիսկ չնկատեց, թե ինչպես խոտերին փռած ցանցի մեջ ընկավ:
- Ա-ա, սա ուղղակի ճնճղուկ է,- հիասթափությամբ բացականչեց թռչնորսն ու բաց թողեց նրան:
Իսկ եթե նա իսկապես թութակի նման լիներ, ապա մինչև կյանքի վերջ կզրկվեր ազատությունից:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի