Շատ հեշտ է կյանքն աննկատ ապրել. արթնացար ութին, թեյ խմեցիր, ինչ-որ բան արեցիր… Հո՛պ և օրն անցավ: Հո՛պ՝ մեկ շաբաթ անցավ, մեկ ամիս: Հո՛պ և արդեն պառկած ես դագաղի մեջ: «Կղզին» ֆիլմում ես դագաղի մեջ եմ պառկում, երևի տեսել եք… Նկարահանումների ժամանակ երեք անգամ դուրս եմ ցատկել դրա միջից: Մի ժամ քայլում էի, հուզվում, հետո հազիվ նկարեցին այդ դրվագը: Նույնիսկ կինոյում, որտեղ ամեն ինչ ձևական է, դագաղում պառկելը լուրջ բան է: Ահա չորս պատերը, պառկած ես արկղիկի մեջ, ոչինչ չկա և չի լինի, այն ամենն, ինչ հասցրել ես հավաքել կյանքիդ ընթացքում, այնտեղ է…
Դերասան, երաժիշտ Պյոտր Մամոնով
Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի