Ճշմարտության որոնումներում

Իմաստունը հայտնվեց երկնքում և հանդիպեց հրեշտակին:

- Երկրային կյանքդ ինչպե՞ս ապրեցիր,- հարցրեց հրեշտակը:

- Շարունակ ճշմարտության որոնումների մեջ էի,- պատասխանեց իմաստունը:

- Հրաշալի՜ է: Իսկ ի՞նչ էիր անում ճշմարտությունը գտնելու և այն տեսնելու համար:

- Մարդիկ իմաստությունը կուտակում էին և գրի առնում գրքերում, ուստի, ես շատ էի կարդում,- պատասխանեց իմաստունը:

Հրեշտակը ժպտաց:

- Երկնային իմաստությունը կրոնի միջոցով է փոխանցվում մարդկանց, այդ պատճառով ուսումնասիրում էի սուրբ գրերն, ու տաճարներ այցելում:

Հրեշտակի ժպիտն ավելի լուսավոր դարձավ:

- Ես ճանապարհորդում էի, զրուցում և բանավիճում այլ իմաստունների հետ, և մեր վեճերի ընթացքում ծնվում էր ճշմարտությունը:

Իմաստունը լռեց, իսկ հրեշտակի ժպիտը չքացավ…

- Ինչ-որ բան սխալ ե՞մ արել,- զարմանքով հարցրեց իմաստունը:

- Ճիշտ ես արել, սակայն ոչինչ չպատմեցիր սիրո մասին,- պատասխանեց հրեշտակը:

- Սիրո համար ամենևին ժամանակ չեմ ունեցել, քանի որ ճշմարտությունն էի փնտրում,- հպարտությամբ ասաց իմաստունը:

- Որտեղ սեր չկա, ճշմարտություն էլ չկա: Խորունկ ճշմարտությունը միայն խորունկ սիրուց է ծնվում,- տխրությամբ պատասխանեց հրեշտակն ու անհետացավ…

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի