«Երանի նրանց, ովքեր անբիծ ուղի են բռնել և ընթանում են Տիրոջ օրենքով»

Գոշավանքի Ս. Աստվածածին եկեղեցում (1191-96 թթ.) ուխտավորները մասնակից եղան Սուրբ Պատարագի, որ մատուցեց եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Սեդրակ քահանա Աղասյանը: Տեր Հայրը քարոզին անդրադարձավ օրվա հիշատակելի Եղիա մարգարեի վարքին՝ նշելով, որ իր նախանձախնդրությամբ Եղիան տարբերվում էր Հինկտակարանյան մյուս մարգարեներից: «Ուստի, մարգարեի օրինակի համաձայն, աղոթենք Տիրոջը, որ յուրաքանչյուրիս Եղիա մարգարեի նախանձախնդրությունը տա, որպեսզի մենք էլ Տիրոջ, եկեղեցու և մեր հոգևոր կյանքին վերաբերող հարցերում նախանձախնդիր վերաբերմունք ունենանք»,- մասնավորաբար նշեց Տեր Սեդրակը:

Եկեղեցական օրացույցի համաձայն Ս. Պատարագի ավարտին տեղի ունեցավ Հոգեհանգստյան կարգ՝ նվիրված 

Սարդարապատի ճակատամարտում զոհված հայորդիների հիշատակին:

Այնուհետև ուխտավորներն այցելեցին Գոշավանքի Ս. Առաքելոց և Ս. Հռիփսիմե մատուռները: Սուրբ Սեղանի շուրջ համախմբված ուխտավորները՝ կյանք պարգևող սրբությունը ճաշակած, համախմբվեցին սիրո ճաշի շուրջ՝ ճաշակելու Տիրոջ պարգևած բարիքները:

Հաջորդ սրբավայրը, որ սպասում էր Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու ուխտավորներին, Աղավնավանքի Ս. Աստվածածին եկեղեցին էր (11-12-րդ դդ.): Բայց մինչ սրբավայր հասնելը, ուխտավորները հաղթահարեցին դեպի վանք տանող 2,5 կմ ճանապարհը, որ ձգվում էր Աղավնավանք գյուղից մինչև հյուսիս-արևելյան հատվածում գտնվող Ախնաբադ կոչվող անտառամասի սարալանջը: Աղոթքով հաղթահարված ճանապարհն ուղղորդեց բոլորին աղոթքի կանգնելու սուրբ տաճարում և մասնակիցը լինելու Խաղաղական և Հանգստյան ժամերգություններին: Միասնական աղոթքից հետո ուխտավորներն իրենց հանգիստն անցկացրեցին դրախտանման բնության գրկում, ուր զգալի էր Տիրոջ սիրառատ հայացքը յուրաքանչյուր թփի և ծառի, անտառ թափանցած արևի լուսաշող ճառագայթների մեջ և թռչունների քաղցրահնչյուն դայլալներում: Հանգստի ընթացքում Տեր Գրիգորն ու Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու սպասավոր Աշոտ դպիր Արևշատյանը հոգևոր զրույց ունեցան ուխտավորների հետ: Հայոց աշխարհի առանձնաշնորհների, գայթակղություններն ու փորձությունները հաղթահարելու և Տիրոջը լիարժեք վստահելու մասին էր հոգեշահ զրույցը:

Ս. Մարիամ Աստվածածնի, ինչպես նաև օրվա հիշատակելի Եղիա մարգարեի բարեխոսությամբ հագեցած սուրբ և Տերունի օրը ոգեշնչում էր ուխտավորներին կյանքի բոլոր պարագաներում նախանձախնդիր հավատք դրսևորել և ընթանալ դեպի Տերը, քանի որ «երանի նրանց, ովքեր անբիծ ուղի են բռնել և ընթանում են Տիրոջ օրենքով» (Սաղմոս 118:1):

Կարինե Սուգիկյան