Շվարած և ձեռնունայն մի բարեպաշտ վաճառական քայլում է ճանապարհով և հանկարծ տեսնում, թե ինչպես հրեշտակը, նստած մոտակա մեծ քարի վրա, մի ոսկեդրամ է ցույց տալիս և հարցնում.
- Քանի՞ պատկեր ունի այս ոսկեդրամը:
Վաճառականը պատասխանում է.
- Անշուշտ երկու պատկեր...: Այսօր ցանկանում էի ոսկեդրամներով լեցուն իմ պարկերը բաժանել մարդկանց, բայց գողերը գտել էին իմ գաղտնարանը և ամբողջը գողացել: Չեմ հասկանում, թե ինչո՞ւ այդպես պատահեց, երբ Աստծուն հաճելի գործ էի ուզում անել...: Իսկ այժմ մեկ ոսկեդրամ էլ չունեմ նույնիսկ ինձ համար...
Հրեշտակը պատասխանում է.
- Այս փորձությունը պատահեց, որպեսզի այդ ոսկեդրամները չբաժանես, հատկապես այն մարդկանց, որոնք ծուլության պիտի մատնվեին: Միգուցե զարմանո՞ւմ ես: Ինչպես իմ ձեռքում գտնվող ոսկեդրամն ունի երկու պատկեր, այդպես էլ յուրաքանչյուր պատահար և իրողություն ունի իր երկրորդ կողմը և ավելին, որոնք սովորաբար մարդիկ չեն նկատում: Երկնային Նախախնամությունը տեսավ նաև, որ այդ բարի գործն անելու ես սրտիդ խորքում սնափառությունից ելնելով և փառք փնտրելով, դրա համար էլ գողերին չխանգարեց դատարկել գանձարանդ: Իսկ հիմա, մի՛ տխրիր, արի՛ այս քարի ետևի կողմը և վերցրո՛ւ գանձերով լեցուն պարկերդ. թույլ չտվեցի, որ գողերը դրանք հափշտակեն և տանեն, այլ այստեղ բերեցի, քանի որ Աստված կամեցավ այն քեզ վերադարձնել...
Հովհաննես Մանուկյան