Երեք ծերեր հանդիպեցին երկար բաժանումից հետո: Նրանք արդեն բավականին պատկառելի տարիք ունեին և մնացած հարցերի հետ մեկտեղ նաև իրենց առողջական վիճակից խոսեցին:
- Բոլոր ատամներս թափվել են,- ասաց առաջինը,- ստիպված հացը ջրի մեջ եմ թաթախում, որ կարողանամ գոնե մի քանի կտոր կուլ տալ:
- Իսկ իմ թքարտադրությունն է պակասել,- ասաց երկրորդը,- ինչ էլ, որ ուտեմ, ստիպված եմ մի փոքր աղ լցնել լեզվիս:
- Իսկ ես ո՛չ ատամների բացակայությունից եմ գանգատվում, ոչ էլ՝ թքի,- ասաց երրորդը,- բայց այսօր առավոտյան ինձ հետ ապրող աշակերտս ասաց. «Հա՛յր, դեռ կեսօր չէ, իսկ դու արդեն երեք մեծ հաց ես կերել»: Իսկապես որ, հիշողությունս լրիվ կորցրել եմ:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի