Սատանան ո՛չ մեր ուղեղից է վախենում, ո՛չ՝ մեր գիտելիքներից: Նա ավելի շատ ունի դրանցից: Նա նույնիսկ մեր առաքինություններից չի վախենում: Դրանցից էլ ավելի շատ ունի քան՝ մենք: Միայն մի առաքինություն չունի և դա նրան սպանում է, իսկ մեզ՝ փրկում: Ո՞ր առաքինությունն է:
Մի անգամ, ինչ-որ բանի հասնելով, հպարտ-հպարտ իմ ծերի մոտ գնացի: Նա, ինձ տեսնելով, միանգամից հասկացավ, որ սայթաքել եմ և չսպասելով, որ խոսքս սկսեմ, ասաց.
- Ինչո՞ւ ենք այդպես հպարտանում, որդյա՛կ: Ի՞նչ գործերով ենք հպարտանում: Որ պահք ենք պահում և քիչ ուտո՞ւմ: Սատանան մեզնից առավել է պահք պահում՝ երբեք չի ուտում: Որ գիշերը չենք քնում կամ քիչ ենք քնո՞ւմ: Սատանան մեզնից շատ է արթուն մնում՝ երբեք չի քնում: Որ ժուժկալում ենք, կուսությունը պահպանո՞ւմ: Սատանան մեզնից առավել կույս է, եթե նույնիսկ ցանկանա անառակություն գործել, չի կարողանա, որովհետև մարմին չունի:
Ես ականջներիս չհավատացի: Ինչ առաքինություններ էլ ունենանք, սատանան նույնպես ունի: Ինչ առաքինութուններ էլ ձեռք բերենք, երբեք չենք ունենա այն առաքինությունները, որ սատանան ուներ, երբ հրեշտակապետ էր: Եվ նա կորցրեց այդ ամենը: Ինչո՞ւ: Որովհետև մի առաքինություն էր պակասում: Մենք պետք է ձգտենք այդ առաքինությունը ձեռք բերել, որպեսզի փրկվենք: Սատանան մեզ ոչ միայն մեղքերով է հաղթում: Առաքինութուններով ավելի է հաղթում, քան մեղքերով: Մեղքերը տեսնում ենք և կարող ենք խուսափել դրանցից, իսկ առաքինությունների համար պայքարում ենք, որպեսզի ձեռք բերենք:
Մի սուրբ ասաց. «Ուզո՞ւմ ես պահք պահել: Սատանան քեզ օգնում է: Ուզո՞ւմ ես ողորմություն տալ: Սատանան օգնում է: Եկեղեցիներ կառուցե՞լ: Նա կրկին օգնում է: Ինչո՞ւ: Որովհետև գիտի, որ եթե հասնենք այդ ամենին, ապա կարող ենք հպարտանալ և ամեն ինչ կործանել»: Մենք պետք է այն առաքինությունն ունենանք, որը նա չունի՝ պիտի խոնարհ լինենք:
Նիկոն Աթոսացի
Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի