Համայնքի ուշադրության և հոգածության ներքո

Այն որ Վարդանանց, Արցախյան հերոսական, հայրենասիրական ոգին ապրում է, սերունդներ տալով, և որ այդ ոգին այսօր էլ կա, որին մենք հանդիպում ենք, հաղորդակից լինում, հիանում, հուզվում, խորհում և դաս առնում, համոզվում ես՝ տեսնելով Գևորգ Եղիազարյանին: 2011 թ.-ին դեկտեմբերին արդեն մեկ տարի յոթ ամիս էր, որ հայոց բանակում ծառայելով՝ իր զինվորական պարտքն էր կատարում Գևորգը՝ արդեն որպես ավագ սերժանտ: Հենց այդ ամիս էլ թշնամու գնդակը ծանր վիրավորեց նրան՝ առ այսօր գամելով անկողնում: Հայրենասեր, ընկերասեր ոգին անհանգստացել էր, երբ լսեց այս տարվա օգոստոսին թշնամու հրադադարի խախտման և հարձակումների մասին: Մայրը՝ տիկին Նաիրան, պատմում է, որ Գևորգը հավատում է, որ ինքը ապաքինվելու է և նորից սահման է գնալու, իսկ այդ օրերին նա անընդհատ իր ընտանիքին ասում էր. «Ինձ տարեք սահման, հիմա իմ կարիքն ունեն տղերքը, ես կարող եմ օգնել»:

«Շատ ուժեղ է Գևորգը, ոչ թե մենք, այլ ինքն է մեզ հույս տալիս, երբեք նա իրեն հիվանդ չի համարում: Այս երեք տարիների ընթացքում պետության աջակցությամբ Գևորգը միայն մեկ ամիս Իսրայելում բուժման թերապիա անցավ, բայց ցավոք՝ անավարտ: Փառք Աստծո, այսօր մեր տղան, ի զարմանս բժիշկների, արդեն աջ ձեռքն է շարժում, ոտքերի վրա այրոցներ է զգում, բայց թերապիան անհրաժեշտ է նրան ոչ թե քայլելու, այլ գոնե սայլակին լիարժեք նստելու համար: Երուսաղեմի հայ համայնքն էր այցելել Գևորգին, սայլակ էին նվիրել»,- ասաց տիկին Նաիրան:

Գևորգի ընտանիքը այսօր զգացված է, որ Սուրբ Զորավոր Աստվածածին եկեղեցու համայնքը իր աղոթքներով, իր այցելություններով, Գևորգի բուժման համար ամենամսյա դրամական օգնությամբ փորձում է ընտանիքին աջակից լինել և գտնել հնարավոր տարբերակներ բուժումը շարունակելու համար: Հերթական այցելության ժամանակ Սուրբ Զորավոր Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր հովիվ՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանը, տնօրհնեք կատարեց, ապա Տեր Հայրը Սուրբ Հաղորդություն տվեց Գևորգին:

«Հավատքը հրաշքներ է ծնում, դա վկայում է և՛ պատմությունը, և՛ այսօրը: Աստված Իր օրհնությամբ զորավիգ և պահապան է լինում Իրեն հուսացողներին, նրանց, ովքեր մեծ հավատով և վստահությամբ աղոթում են Իրեն»,- ասաց Տեր Հայրը՝ հորդորելով Գևորգին հուսալ, անկեղծ զրուցել Աստծո հետ՝ վստահելով Նրա Ամենակարող կամքին:

Թե՛ Գևորգը և իր ընտանիքը, թե՛ Սուրբ Զորավոր եկեղեցու համայնքը լավ ընկերներ և բարեկամներ են դարձել: Տեր Գրիգորը նշեց, որ Գևորգի ընկերներին կհամալրվեն նաև Սուրբ Զորավոր Աստվածածին եկեղեցու երիտասարդաց միության անդամները, ովքեր մեծ ցանկություն ունեն այցելելու, ծանոթանալու և ընկերանալու նրա հետ:

Հերոսական ոգու գոյությունն է, որ պետք է բոլոր ժամանակներում պահպանել և առավել ևս այդ ոգին կրողներին գնահատել, աջակից լինել, գոտեպնդել և ոտքի կանգնեցնել: Դարեր շարունակ այդ ոգու առաջին և ամենամեծ կրթարանն ու խնամողն է հանդիսացել մեր Մայր եկեղեցին: Պատմության հերոսական էջերը ցույց են տվել, որ հայ ժողովուրդը կարող է քաջությամբ պաշտպանել իր հավատն ու հայրենիքը, որ կարող է պարտվել՝ բայց չմեռնել. կարող է չարչարվել, բայց իր իրավունքները չզոհել:

Կարինե Սուգիկյան