Մի անգամ երկու հովիվ սկսեցին պետության հարցերի շուրջ վիճել: Նրանցից մեկը կատաղությամբ քննադատում էր տիրակալին, իսկ մյուսը հնարավորինս պաշտպանում էր նրա վարած քաղաքականությունը: Բղավելուց նրանց ձայները խզվեցին, բանը նույնիսկ ծեծկռտուքի հասավ, բայց այդպես էլ չկարողացան իրար որևէ բան ապացուցել: Եվ որոշեցին ճանապարհով այնքան գնալ մինչև գտնեն մեկին, ով կկարողանա իրենց վեճը լուծել:
Նախիրը թողած, այդպես կռվելով, չգիտես, թե ուր հասան: Շուտով հանդիպեցին ծխական քահանային, որ եկեղեցի էր գնում: Պատմեցին իրենց վեճի մասին ու խնդրեցին վճռել, թե իրենցից ով է ճիշտ:
Քահանան ասաց.
- Որդյակնե՛ր, ձեր վիճաբանությունը նույնն է, թե ձեզանից մեկը նոխազին կթի, իսկ մյուսը մաղը պահի դրա տակ: Իսկ ձեր կովերն ո՞ւր են:
Նման պատասխանից շվարեցին հովիվներն ու մոռացության մատնված նախրի մասին հիշելով՝ շտապեցին իրենց գործերով զբաղվել:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի