Ուխտի ճանապարհ. «Արթուն կացեք և ամենայն ժամ աղոթեցեք»

Կան զենքեր, որոնք տեսանելի չեն, քանի որ մարդու հոգու և գիտակցության մեջ են: Այդ զենքերը զորեղ են և փորձության ժամանակ ընդունակ են հրաշագործելու. պայքարի դուրս եկած մարտիկն անհաղթահարելի է դառնում, երբ գործածում է և՛ հոգևոր, և՛ տեսանելի զենքերը: Ոչ տեսանելի զենքերից են՝ սերն առ Աստված և առ հայրենիք: Դարեր շարունակ հայ ազգն այս զենքերի գործածմամբ է պահպանել իր հավատն ու հայրենիքը: Հայրենիքի հանդեպ սերը, հայրենիքը խաղաղության մեջ տեսնելու մեծ փափագն էր, որ դրդեց Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու համայնքի տղամարդկանց, հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանի գլխավորությամբ, հոկտեմբերի 14-ին աղոթքի ճանապարհ անցնելու: Այս անգամ ուխտավորները Հայաստան և Արցախ աշխարհի խաղաղությանն ուղղված միասնական աղոթք հնչեցրին առ Աստված Վայոց Ձորի թեմի հնագույն վանքերից մեկում՝ Գնդեվանքում (10-րդ դ.):

Միասնական աղոթքից հետո Տեր Գրիգորը ուխտավորների հետ խոսեց փորձություններն Աստծով հաղթահարելու մասին և օրինակ բերելով Գալիլիայի ծովի ջրերի վրայով Հիսուս Քրիստոսի քայլելու մասին հրաշալի դրվագը՝ ասաց. «Փրկության ճանապարհին կանգնելը նույնն է, թե ծովի ջրերի վրայով քայլելը: Եվ չափազանց կարևոր է, որ ամբողջովին վստահենք Աստծուն դեպի Նա ընթանալիս և ուշադրություն չդարձնենք մեր շուրջն ալեկոծվող կյանքի ծովին, որպեսզի Պետրոսի նման չսկսենք սուզվել: Պիտի հիշենք, որ Հոգատար Հայրը մեր կողքին է, Նրա ամենազոր Աջը միշտ մեզ է ուղղված, միայն թե վստահենք ու բռնենք, և այդժամ կհաղթահարենք նույնիսկ անհնարին թվացող փորձությունները: Մենք էլ Պետրոս առաքյալի պես միշտ պատրաստակամ պիտի լինենք հետևելու Տիրոջ օրինակին: Նրա կատարյալ կերպարը մեր հոգում պահած՝ պիտի գնանք՝ առանց որևէ բանից վախենալու, առանց ուշադրություն դարձնելու մեր շուրջը փոթորկող խնդիրներին: Պիտի առաջ գնանք Տիրոջ հարթած ճանապարհով՝ աչքի առջև ունենալով Նրա սուրբ պատկերը, և երբեք չենք սուզվի: Բայց նույնիսկ սխալվելու, ճշմարիտ ուղուց շեղվելու ու խեղդվելու դեպքում, կրկին պիտի օրինակ վերցնենք Պետրոս առաքյալից և ի խորոց սրտի աղաղակենք. «Տե՛ր, փրկի՛ր. խեղդվում եմ»: Եվ այնժամ Բարեգութն ու Ողորմածն անկասկած կմեկնի Իր ամենազոր Աջն ու դուրս կհանի մեզ»:

Ուխտավորները վերադարձան Երևան՝ հոգեպես նորոգված ու զորացած: Յուրաքանչյուր ուխտի ճանապարհ ուխտավորի համար հնարավորություն է վերանայելու և վերաիմաստավորելու իր կյանքը, վերականգնելու իր մեջ Աստծու պատկերն ու նմանությունը և ամրապես կառչելու իր հոգևոր արմատներին: Ուխտի ճանապարհներով կյանքի է կոչվում տերունական պատգամը, որն ասում է. «Արթուն կացեք և ամենայն ժամ աղոթեցեք, որպեսզի փորձության մեջ չընկնեք: Հոգին կարող է հոժար լինել, բայց մարմինը տկար է» (Մատթ. 26:41):

Կարինե Սուգիկյան