Աշխարհում մի թագավորություն կար, որտեղ բազմաթիվ հարուստ ու պարապ մարդիկ էին ապրում: Նրանք զվարճանալուց բացի ուրիշ ոչինչ չէին անում, միայն ուտում էին, խմում ու պարում, և որպեսզի սերունդները հիշեին իրենց՝ մի հուշարձան կառուցեցին, որի վրա գրված էր. «Երգիր ու պարիր, երգիր ու պարիր, իսկ դու էլ՝ մահ, կողքով անցիր»:
Բայց ժամանակի ընթացքում այս թագավորության հարստությունն սպառվեց, ուժերը պակասեցին և հեռավոր երկրներից եկած ցեղերը գրավեցին այն: Բոլոր բնակիչներին գերեվարեցին, նրանց տներն ու հողակտորներն էլ խլեցին նրանցից: Նախկին անհոգ թագավորությունը մոռացվեց, միայն հուշարձանի արձանագրությունն էր հիշեցնում զվարճալի ժամանակների մասին: Զավթիչները ցանկացան դա էլ ոչնչացնել, բայց մի ծերունի խորհուրդ տվեց.
- Թող նախկին գրառումը մնա գալիք սերունդների համար, միայն մի քանի խոսք ավելացրեք դրան. «Ով պարում էր այստեղ ու երգում արդեն վաղուց է հողում փտում»:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի