26 Նոյեմբեր, Գշ
Դիոկղետիանոս կայսեր երկրորդ տարում Հնդկաց Արիանոս դատավորը հրամայեց հրովարտակով տեղեկացնել բոլոր քաղաքներին, թե` «Ցանկացած վայրում, եթե Աստծուն պաշտող մեկին գտնեք, կալանեցե՛ք և նետե՛ք չարչարանքների տունը, մինչև որ ուղարկեք մոտս»: Եվ երբ նահատակներին կանգնեցրին իր առջև, ասաց նրանց. «Զո՛հ մատուցեցեք իմ աստվածներին, այլապես մեռնելու եք չարաչար մահով»: Իսկ նահատակներն ասացին. «Տեսե՛ք, եղբայրնե՛ր, չուրանա՛ք կենդանի Աստծուն, որպեսզի Նա չուրանա մեզ: Չվախենա՛ք այս չարչարանքներից, գիտեցե՛ք, Տերն ինքն ասաց. «Վախեցե՛ք Նրանից, որ կարող է հոգին և մարմինը գեհենի մեջ գցել» (Մատթ. Ժ. 28): Եվ իրար քաջալերում էին այսպիսի խոսքերով: Եվ բոլորը` թվով երեսունյոթ հոգի, միևնույն տեղում էին խմբված:
Նրանցից մեկը, որի անունը Ապողղոս էր, երբ տեսավ չարչարանքները, խիստ վախեցավ: Եվ նրանց մոտ Փիլիմոն անունով մի մարդ էր կանգնած, որ Արիանոս դատավորին զվարճացնողն էր: Ապողղոսը դիմեց նրան և ասաց. «Ե՛կ, ես քեզ տամ չորս դահեկան, և դու իմ փոխարեն զոհ մատուցիր»: Փիլիմոնը պատասխանեց. «Տո՛ւր ինձ քո հանդերձները, և քո փոխարեն զոհ կմատուցեմ»: Եվ նա տվեց իր հանդերձները: Եվ Փիլիմոնը, երեսը ծածկելով, մտավ դատավորի մոտ: Եվ տեսնելով` դատավորը հարցրեց. «Ո՞վ է սա»: Ետաքսիսը պատասխանեց. «Արդյոք քրիստոնյաներից մեկը չէ՞»,-և ասաց թարգմանին. «Ասա՛ դրան, որ գնա, զոհ մատուցի և անհոգ փրկվի տանջանքներից»: Իսկ այդ պահին Փիլիմոնը լցվեց Սուրբ Հոգով և խոսեց այսպես. «Զո՛հ չեմ մատուցի, որովհետև քրիստոնյա եմ»: Դատավորը հարցրեց. «Տեսա՞ր տանջանքները, որ հասան Ասկղասին և Ղևոնիդեսին, որոնք ինձ չլսեցին»:
Փիլիմոնը պատասխանեց. «Որքան [շատ] դիմացան տանջանքներին, այնքան ավելի փարթամ եղավ նրանց պսակն, ու քեզ հաղթեցին: Նույն կերպ կվարվեմ նաև ես. ո՞վ չի կամենա հետևել Ասկղասի պես պատարագելու կոչին, ինչպես և նա էր եկել` ուրախության մեծ տոն պատրաստելով»: Արիանոսն ասաց. «Զո՛հ մատուցիր և կապրես»: Փիլիմոնը պատասխանեց. «Զոհելով փրկություն չի լինում»: Եվ դատավորն ասաց. «Ապա, կանչեցե՛ք Փիլիմոն գուսանապետին, որ զվարճացնի այս քրիստոնյային, որպեսզի զոհ մատուցի և չարաչար չմեռնի»: Եվ շրջեցին բոլոր տեղերում ու չգտան Փիլիմոնին: Եվ դատավորը հրամայեց կանչել Թեովնասին` Փիլիմոնի եղբորը, և ասաց նրան. «Ո՞ւր է եղբայրդ»: Թեովնասը պատասխանեց և ասաց. «Սա է, քո առջև կանգնածը»: Եվ [դատավորը] հրամայեց բացել նրա երեսը:
Եվ ծիծաղեց ու ասաց. «Ո՛վ Փիլիմոն, որքան էի սիրում քեզ, ինչո՞ւ արեցիր այս: Ավելի լավ էր դուստրերիցս մեկը մեռներ, քան թե դու հեռանայիր ինձնից»: Փիլիմոնն ասաց. «Այժմ արա՛ ինչ կամենում ես. Աստծու շնորհները ծագեցին ինձ համար»: Արիանոսն ասաց. «Քեզ երդվեցնում եմ Հռոմ քաղաքի արևով, ճշմարի՛տն ասա ինձ. սրտո՞վդ ես ասում, թե` «Քրիստոնյա եմ», թե նրանց խոսքերն ես կրկնում»: Փիլիմոնը պատասխանեց. «Դու ինձ երդվեցնում ես հռովմայեցիների արևով, իսկ ես քեզ ճշմարիտն եմ ասում Քրիստոսով. ոչ թե լեզվիցս է պարզապես թռչում, այլ ամբողջ սրտով եմ ասում` քրիստոնյա եմ»:
Եվ բարկանալով` դատավորը դիմեց բազմությանը. «Ի՞նչ եք կամենում. անմիջապես վերացնե՞մ սրան, թե ներողամիտ գտնվեմ իր հանդեպ»: Եվ բազմությունն սկսեց ասել. «Մի՛ կործանիր քաղաքիս ուրախարարին»: Այնժամ դատավորն ասաց. «Տեսնո՞ւմ ես, Փիլիմո՛ն, ամբողջ քաղաքը քեզ է ցանկանում: Եվ տրտմել են քեզ համար: Այժմ զո՛հ մատուցիր աստվածներին, որ ուրախացնես ամբողջ ժողովրդին»: Փիլիմոնը պատասխանեց և ասաց. «Երկրային հավաքն այս թշնամի է երկնավոր շնորհներին, և դրա համար ես ևս թշնամի եմ երկրայինին, որպեսզի միանամ երկնայինին»: Դատավորն ասաց. «Քեզ ողորմում եմ, որովհետև էական չեմ համարում քո վկայությունը, քանի որ քրիստոնեական մկրտություն չունես, իսկ ես լսել եմ, որ նախ մկրտվում են և նոր են նվիրվում նրանց Աստծուն»: Այս լսելով` Փիլիմոնը կանգնեց բզմության առջև և ասաց. «Աղաչում եմ ձեզ, եթե ձեր մեջ քրիստոնյա կա, թո՛ղ գա, մկրտի ինձ»: Եվ որովհետև բոլորն ահաբեկված էին թագավորի հրամանից, [ոչ ոք չշարժվեց տեղից]: Եվ դատավորն ասաց. «Տեսնո՞ւմ ես, Փիլիմոն. ոչ ոք չի համարձակվում արհամարհել ինձ»: Փիլիմոնն սկսեց արտասվել և ասել. «Աստվա՛ծ իմ Հիսուս Քրիստոս, մի՛ լքիր ինձ, այլ ցո՛ւյց տուր Քո ճշմարտության լույսը, որ ես ևս մկրտվեմ ինչպես ամենքը»: Եվ երբ ամենքի առջև արտասանեց այս խոսքերը, մի ամպ եկավ և հովանի եղավ նրա վրա, և ամպից ցողվելով` Փիլիմոնը մկրտվեց:
Եվ Փիլիմոնն ասաց. «Ո՛վ դուք, որ վախեցաք մկրտել ինձ, ահա իջավ Տեր Հիսուսն ու մկրտեց ինձ: Այժմ շտապի՛ր, Արիանո՛ս, արա՛ ինչ կամենում ես»: Իսկ դատավորն ասաց. «Փիլիմո՛ն, ի՜նչ պատահեց, որ այսպես մոլեգնում ես: Հիշի՛ր, որ մոտ են տոները: Եթե որդիներդ քո թատրոնում ուրիշին տեսնեն, արդյո՞ք չեն հեծծի և հոգոց հանի և արդյո՞ք չեն ողբա»: Եվ այս լսելով` Փիլիկտիմոնը լացում, ողբում և ասում էր. «Տե՛ր Աստված, մի՛ թող, որ իմ անհավատության հիշատակը մնա երկրի վրա, և ինչպես ինձ լսեցիր ինձ մկրտող ամպոտ ջրի պարագայում, այժմ ևս լսի՛ր և երկնքից հուր իջեցրո՛ւ, որ այրի սրինգն իմ և փողը` Ապոլոնի ձեռքում, որ դրանք երբեք չտեսնեն և չասեն, թե` «Ահա Փիլիմոն երաժշտի սրինգը»: Եվ երկնքից հուր իջավ և այրեց Ապոլոնի սրինգը: Եվ տեսնողներն սքանչացան: Իսկ Փիլիմոնի եղբայր Թեովնասն ասաց դատավորին. «Եղբայրն իմ հանցանք չունի, [հանցավոր է] Ապողղոսը, որ իր հանդերձները տվեց նրան»: Եվ դատավորը հրամայեց բերել Ապողղոս գրակարդացին: Եվ երբ բերեցին նրան, դատավորն ասաց. «Ամենաչա՛ր, ի՞նչ ամբաստանություն ենք ներկայացրել քեզ: Ինչո՞ւ քո հանդերձները տվեցիր Փիլիմոնին և տրտմեցրիր ողջ քաղաքն ու նրա սիրտը մոլորության մեջ գցեցիր: Եթե երկնչում էիր ինձանից, պետք էր գալ և հայտնել: Իսկ այժմ` առա՛ջ, զո՛հ մատուցիր, որ քո զոհ մատուցելը տեսնելով` նա ևս զոհի և ազատվեք մահվանից»: Ապողղոս գրակարդացը պատասխանեց. «Իմացի՛ր, որ մեղք եմ գործել, բայց կարծում եմ, որ հանցանքներս բարի գործերի առաջնորդեցին և նրան ճշմարիտ գիտության բերեցին»:
Այնժամ դատավորը հրամայեց նրան գետնին պառկեցնել և գանահարել: Եվ երբ գանահարում էին, քաղաքացիներն սկսեցին աղաղակել ու ասել. «Հեռո՛ւ մնա Փիլիմոնից և նրա հանդեպ մեղք մի՛ գործիր»: Եվ դատավորն ասաց. «Տեսա՞ր, Փիլիմո՛ն, ինչպես են քեզ խղճում քաղաքացիները: Եվ երբ քեզ տեսնեն դառն տանջանքների մեջ, ի՞նչ կանեն հետս: Եվ այժմ մի խորհուրդ կտամ քեզ: Մի՛ կարծիր, թե չեմ սիրում քեզ, եթե կամենաս գիտենալ և հավատալ` այդպես է: Գնա՛, զո՛հ մատուցիր, որ քո առիթով բորբոքվածները հանդարտվեն, և ամենքս գնանք մեր աստվածների մոտ»:
Փիլիմոնը պատասխանեց. «Այսուհետ ես հրաժարվում եմ ձեր աստվածների ճաշից, որովհետև Երկնավորի ընթրիքին եմ հրավիրված»: Եվ բազմությանը դառնալով` ասաց. «Ինչո՞ւ եք տրտմում իմ չարչարանքի համար: Միշտ ուրախանում էիք իմ խոսքերով, այժմ ինչո՞ւ տրտմեցիք, մինչդեռ հրեշտակները ուրախանում և ցնծում են: Այժմ հավատացե՛ք ինձ` ես քրիստոնյա եմ և զոհ չեմ մատուցում ձեր աստվածներին»:
Այնժամ դատավորը հրամայեց նրա ոտքերի ջլերը կտրել և պարան անցկացնելով` քարշ տալ քաղաքով մեկ: Եվ այդպես անելուց հետո բերեցին դատավորի մոտ: Դատավորն ասաց նրան. «Տեսա՞ք ձեր տանջանքների սկիզբը: Ինչո՞ւ ձեզ չի փրկում Նա, որին հուսացել եք: Անմիջապես զո՛հ մատուցեք, որ չարաչար մահվամբ չմեռնեք, որովհետև ոչ ոք չի կարող իմ ձեռքից փրկել ձեզ»: Փիլիմոնը պատասխանեց և ասաց. «Շա՜տ եղավ քեզ. այսուհետ քո բոլոր տանջանքներում իմ Տեր Հիսուս Քրիստոս ինձ համար կլինի իբրև մի ադամանդյա պարիսպ և ինձ կփրկի քո բոլոր չարիքներից»: Այս լսելով` դատավորը խիստ բարկացավ և հրամայեց Փիլիմոնին կախել պարսպից և նետեր արձակել նրա մարմնի վրա` ոտքից գլուխ: Եվ ասաց. «Տեսնեմ, թե քո Հիսուսը կփրկի՞ քեզ իմ ձեռքից»:
Եվ երբ կախեցին, Փիլիմոնն սկսեց ասել. «Հիսո՛ւս, [Դու], որ անօգնականների օգնականն ես, ե՛կ և ցո՛ւյց տուր այս անհավատ դատավորին, որ չի կարող վնասել նրանց, ովքեր Քեզ են հուսացել»: Եվ նրանց նետերը տեղացին, սակայն նրան չմոտեցան: Եվ գետին չթափվեցին, այլ այնտեղ ցցված մնացին: Եվ երբ թագավորին հայտնեցին այդ, հարցրեց. «Արդյոք կենդանի՞ է նա»: Պատասխանեցին. «Ողջ է և բարձրաձայն խոսում է»: Այնժամ դատավորը եկավ այնտեղ և աչքերը բարձրացրեց, որ տեսնի` իրո՞ք կենդանի է: Եվ վերևից քամին մի նետ պոկեց, և այն դիպավ դատավորի աջ աչքին ու կուրացրեց նրան: Եվ դատավորը հրամայեց իր մոտ բերել Փիլիմոնին և ասաց նրան. «Փիլիմո՛ն, ի՞նչպես եղավ այս կախարդությունդ. նետերը քեզ չմոտեցան, բայց ահա քո պատճառով կուրացավ աչքն իմ: Այժմ աղաչում եմ քեզ` բժշկի՛ր ինձ: Վստահ եմ, որ եթե կամենաս, կարող ես բժշկել»:
Փիլիմոնը պատասխանեց. «Եթե այժմ աղաչեմ իմ Աստծուն, կասես, թե կախարդությամբ բժշկեցի: Ուստի երբ ելնեմ այս մարմնից, կգաս այն վայրն, ուր կդնեն ինձ: Եվ հող կվերցնես, կդնես աչքերիդ և կբժշկվես»: Այս լսելով` դատավորը հրամայեց գլխատել Փիլիմոնին և Ապողղոսին: Եվ նրանց մարմինները վերցրեցին ու տարան այնտեղ, ուր Ասկղասի մարմինն էր: Եվ երեք օր անց դատավորը գնաց նրանց մարմինների հանգստի վայրը և մի քիչ հող վերցնելով` դրեց աչքին և ասաց. «Անվամբ Հիսուսի, որի համար վկայեցին սրանք, դնում եմ հողն այս աչքերիս և բժշկվում, որովհետև չկա ուրիշ Աստված, բացի Քեզանից, Հիսո՛ւս»: Եվ այս ասելով` անմիջապես առողջացավ, բերկրեց և ասաց. «Ես ևս քրիստոնյա եմ և Հիսուս Քրիստոսի ծառա»:
Եվ հրամայեց ծիրանիներ և անուշահոտ յուղեր բերել և նրանց մարմինները պատելով` թաղեց` Փիլիմոնին, գրակարդաց Ապողղոսին և Ասկղասին: Եվ նա հավատաց Աստծուն և հրամայեց ազատ արձակել բոլոր քրիստոնյաներին:
Եվ համբավը հասավ Դիոկղետիանոս թագավորին: Եվ ասացին, թե` «Հնդկաց Արիանոս դատավորը քրիստոնյա դարձավ և այլևս զոհ չի մատուցում աստվածներին»: Այնժամ Դիոկղետիանոսը մարդիկ ուղարկեց, որ նրան իր մոտ կանչեն: Եվ երբ պատվիրակները եկան Արիանոսի մոտ, նրանց դահեկաններով կաշառք տվեց և ասաց. «Թո՛ւյլ տվեք, որ գնամ, խոսեմ եղբայրներիս հետ»: Եվ նրան ժամանակ տվեցին: Եվ գնաց այնտեղ, ուր Փիլիմոնի [և մյուսների] մարմին[ներն]ն է[ին] և ասաց. «Ողջո՜ւյն ձեզ, որ մերձ եք լույսին: Օրհնո՜ւմ եմ ձեզ. աղաչեցե՛ք մեր փրկիչ Հիսուս Քրիստոսին մեզ համար, ու որ ես ևս կարողանամ վկայությամբ ավարտել կյանքն իմ»: Երբ նա ասաց այս խոսքերը, Փիլիմոնի մարմինն սկսեց խոսել տապանի մեջ. «Ահա մինչ քո իշխանություն ստանալը Հիսուս քեզ իմացավ, որ արժանի ես լինելու պսակին, որ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս շնորհելու է քեզ և մեզ: [Իմացավ նաև], որ մեծ հրաշքներ են կատարվելու քո միջոցով: Ջանա՛ և ձգտի՛ր, ահա պատրաստ է երկնքի քո աթոռը, իսկ քո պսակը Միքայելը ձեռքում է բռնել, որ մեր Փրկչի գալստյան ժամանակ պսակի քեզ»: Նաև այս ասաց նրան. «[Աներկյուղ] գնա՛ պատվիրակների հետ»: Եվ Աստծուն աղաչեցին նրա համար, [ինչպես և պատվիրակների], որ նրանք ևս մոտենան Քրիստոսի գիտությանը: Ահա այսպիսի բաներ խոսեցին վկաների մարմինները:
Եվ չորս պատվիրակները զարմացել էին, իսկ Արիանոսը հավատքով ուրախացել և ցնծում էր: Եվ պատվիրակների հետ մտավ իր տուն ու ծառաներից յոթ հոգի ընտրելով` ասաց. «Հետս կգաք Ալեքսանդրի քաղաքն ու այնտեղ կմնաք մարմնիս համար, որովհետև այնտեղ վկայական մահ եմ ընդունելու: Եվ եթե [թագավորը] հրամայի ինձ խոր փոսը նետել կամ ծովը, վեց ժամ անց կգաք, կգտնեք մարմինն իմ և տանելով` կդնեք Փիլիմոն վկայի մոտ»:
Այս խոսքերն ասելով` Արիանոսը գնաց թագավորի մոտ: Եվ նրան տեսնելով` թագավորն ասաց. «Ո՛ղջ եղիր, Արիանո՛ս, որ Ալեքսանդր քաղաքի երևելիներից էիր»: Արիանոսը պատասխանեց և ասաց. «Ո՛ղջ եղիր և դու, տե՛ր իմ, որ ինձ առաջնորդում ես հավիտենական կյանքում»: Եվ թագավորը նրան հրամայեց, որ իր հետ բաղնիք գնա, իսկ կուռքերի սպասավորներին պատվիրեց, որ իրենց ղամբարները վառեն բաղնիքի մուտքի մոտ: Նաև հրամայեց բերել իր մեծ աստված Ապոլոնի [անդրին], որպեսզի բաղնիքից ելնելիս Հնդկաց դատավորին համոզեն զոհ մատուցել նրան: Եվ թագավորն ասաց նրան. «Մինչ մեր ընթրելը զո՛հ մատուցիր մեծ աստված Ապոլոնին»:
Պատասխանեց Արիանոսն ու ասաց. «Ո՛վ թագավոր, Քրիստոսի վկաների շնորհիվ մեծ սքանչելիքներ տեսա և չեմ կարող հեռանալ մեր Փրկչից»: Եվ բարկանալով` Դիոկղետիանոսը զորականներին հրամայեց երեկոյան գնալ թատրոնի ասպարեզն ու խորը փորել գետինը: Եվ արեցին` ինչպես հրամայվեց իրենց: Երբ առավոտը բացվեց, թագավորն այնտեղ գնաց: Հրամայեց, և բերեցին Արիանոս դատավորին: Եվ ծառաներին հրամայեց Արիանոսի ձեռքերն ու ոտքերը պղնձյա շղթաների մեջ դնել և նրան խորախոր փոսը նետել ու թաղել: Եվ հրամայեց իր աթոռը դնել այնտեղ ու նստեց վրան: Եվ ասաց զորականներին. «Ահա՛, ցույց տվեք ձեր ռազմական հնարքները, իսկ մենք [սպասենք]-տեսնենք` կգա՞ Հիսուս, որ փրկի դրան իմ ձեռքից»: Եվ երբ ավարտեցին մրցախաղը, թագավորը գնաց իր ապարանքը: Իսկ երբ թագավորը քուն մտավ, Արիանոսի ձեռքերի և ոտքերի շղթաները քանդված տեսավ: Եվ սարսռալով` տեսավ Արիանոս դատավորին, և [հոգին] խռովվեց հույժ, ու ասաց. «Մի՞թե պալատականներից մեկը իմ դեմ է ելել»: Արիանոսը պատասխանեց թագավորին. «Մի՛ երկնչիր, ոչ ոք քո դեմ դուրս չի եկել: Ես եմ` Արիանոսը, որին խոր փոսը նետել տվեցիր և ասացիր, թե` «Տեսնեմ, կփրկի՞ դրան Հիսուսը, թե` ոչ: Ահա եկավ մեր Փրկիչը, որին հուսացել էինք, և հանեց ինձ փոսից, քանդեց կապանքներն ու ինձ տառապանքներից ազատեց»: Այս խոսքերը լսելով` թագավորը նախ զարմացավ, ապա զայրույթով ասաց. «Ոչ ոք երբևէ չի տեսել այսպիսի կախարդություն»: Եվ հրամայեց քուրձեր բերել, ավազով լցնել և մեջը դնել նրան: Եվ այդ պահին սկսեցին աղաղակել չորս պատվիրակ-զորականներն ու ասում էին թագավորին. «Մենք ևս քրիստոնյա ենք և Աստծու ծառա: Ի՞նչ մեղք է գործել քո հանդեպ Աստծու ծառան: [Ինչո՞ւ ես պատժում]»: Թագավորը պատասխանեց. «Որովհետև կախարդ է…»: Ասացին թագավորին. «Նա կախարդ չէ, այլ Հիսուս Քրիստոսի ծառա: Եվ մեզ ցույց տվեց հաղթության նշաններ, որ ցանկացած մարդ, երբ մեռնի` Աստված կարող է նրան հարություն տալ: Մենք ևս [պատրաստ ենք] Արիանոսի հետ մեռնելու, որպեսզի հառնենք նրա հետ»: Թագավորը խիստ բարկացավ և ասաց. «Զառանցում եք… հիմա կշնորհեմ ձեր խնդրածը: Առաջ ինձ սիրելի ու [հարազատ] էիք, այժմ ինչո՞ւ ատեցիք ինձ: Դո՛ւք գիտեք… Արիանոսի մահը կընդունեք»: Պատասխան տվեց Աստվածաբախտը1, որովհետև նրանց մեջ ամենամեծն էր. «Աստված, որին ձգտում ենք, կարող է փրկել ցանկացած չարիքից, որովհետև Քրիստոսի շնորհները, մեզ համար կյանք են»: Եվ Դիոկղետիանոսը հիացավ: Այնժամ խոսեց Արիանոսն ու ասաց Դիոկղետիանոսին. «Մի՛ խափանիր մեր ընթացքը, ծարավի ենք գնալու դեպի մեր աղբյուրը»: Եվ հրամայեց բոլորին լցնել քուրձերի մեջ և ծովը նետել: Եվ երբ նետեցին, մի դելֆին պատահեց և կուլ տվեց քուրձերը: Եվ երբ Արիանոսի սպասավորները տեսան, սկսեցին ասել. «Մեր տերն ասում էր` «Կգտնեք մարմինս»: Ահա ևս չորս հոգի կա Արիանոսի հետ… ո՛րը կլինի նա»:
Այնժամ դելֆինն սկսեց մարդու պես խոսել և ասաց. «Արիանոս դատավորն է և նրա հետ չորս զորական, որովհետև Աստծու շնորհները փայլեցին ձեր տիրոջ վրա և չորս զինվորներին ուղեկցեց դեպի հավիտենական կյանքը: Եվ միասին պսակ ընդունեցին ու փառավորվեցին: Այժմ եկե՛ք, քուրձերով հանդերձ վերցրե՛ք նրանց ու տարե՛ք Փիլիմոնի, Ասկղոսի և Ապողղոս գրակարդացի մոտ դրեք: Երանի՜ այն վայրին, որ ընդունելու է սուրբ վկաների մարմինները, և երանի՜ նրանց, որ փնտրում են, ճանաչում ու հասնում են ճշմարտության գիտությանը. նա գուսանների և մեղավորների գլխավորն էր, [սակայն] նրան Աստված ընտրեց»: Եվ այս ասելով` ձուկը հեռացավ նրանցից:
Եվ սպասավորները վերցրեցին սրբերի մարմինները քուրձերով հանդերձ և նավ նստեցին: Եվ նավեցին երեք օր ու երեք գիշեր: Եվ բոլորը ննջեցին նավի վրա: Եվ երբ քնած էր նաև նավավարը, մի ձայն լսեց, որ երկու անգամ նրան ասաց. «Թեոդիտո՛ն, սա հենց այն տեղն է, ուր պետք է մեզ դնեք»: Եվ նավավարը վեր ելավ և ուրախացավ իրեն հայտնված սքանչելիքով և սկսեց փառավորել Աստծուն: Եվ քաղաք հասնելով` պատմեց այնտեղի բնակիչներին: Եվ նրանք ընդառաջ ելան ոստերով ու պսակներով և տարան այնտեղ, ուր Փիլիմոնի, Ասկղասի և Ապողղոսի մարմիններն էին, ու դրեցին այնտեղ: Եվ [ամենքը] փառավորում էին մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսին, որովհետև Նրան, Հորը և Սուրբ Հոգուն վայել է փառք և պատիվ` այժմ և միշտ և հավիտյանս հավիտենից. ամեն:
27 Բն.` փոքրատառ է: Հավանաբար բնագրում եղած անունը բառացի է թարգմանվել:
Վարք Սրբոց, Հատոր Դ, Ս. Էջմիածին – 2010թ.
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի