Սուրբծննդյան հրաշքը

Մի անգամ երիտասարդ մանկավարժին հանձնարարվեց սուրբծննդյան ներկայացում պատրաստել իր աշակերտների հետ: Տղաներն ու աղջիկները խանդավառությամբ լծվեցին այդքան պատասխանատու գործի նախապատրաստությանը:

Սցենարը շուտով պատրաստ էր, և ողջ դասարանն անցավ փորձերի: Դասարանում մի տղա կար՝ Անդրեյը, որ շատ ընդունակ չէր, միջակ հիշողություն ուներ, սակայն խաղաղ ու բարի տղա էր: Եվ հենց նրա համար հարմար դեր չէին գտնում: Բոլոր դերերի համար պահանջվում էր բազմաթիվ ռեպլիկներ հիշել և անսխալ արտասանել դրանք: Ինչ դեր էլ, որ տալիս էին Անդրեյին, պարտադիր շփոթվում էր և ինչ-որ բան խառնում:

Ի վերջո ուսուցիչը որոշեց տղային այն հյուրատան տիրոջ դերը տալ, որի դուռը պիտի թակեին Հովսեփն ու Մարիամը: Հյուրատան տիրոջ ոչ բարյացկամ դերի համար Անդրեյից շատ բան չէր պահանջվում՝ բացել դուռը, մռայլ նայել եկվորներին, ասել. «Հյուրատանը տեղ չկա», և փակել դուռը՝ փողոցում թողնելով անկոչ հյուրերին: Ընդամենը չորս բառ, որ դժվար թե շփոթեր:

Հասավ ներկայացման երկար սպասված օրը: Սկիզբը հարթ անցավ:

Եվ ահա, բեմին հայտնվում են հոգնած Հովսեփը և ավանակին նստած Կույս Մարիամը: Նրանք կանգ են առնում հյուրատան դռան դիմաց, Մարիամն իջնում է ավանակից, Հովսեփը մեկնում է ձեռքն ու լարված լռության մեջ լսվում է դռան թակոցը: Դուռը բացվում է և շեմին երևում հյուրատան տերը՝ մեր Անդրեյը:

Մարիամն աղերսող հայացքով նայում է նրան, իսկ Հովսեփն ասում.

- Արդյոք տեղ չի՞ գտնվի գիշերակացի համար: Կինս շուտով կծննդաբերի, իսկ մենք հեռվից ենք եկել և շա՜տ-շա՜տ հոգնած ենք:

- Շա՞տ եք հոգնել…- մտահոգ հարցնում է հյուրատան տերը:

Ուսուցիչը շրթունքն է կծում:

Հյուրատան տերը կրկին նայում է հոգնած Հովսեփին, այնուհետև՝ տխուր Մարիամին և մի կողմ քաշվելով՝ ասում.

- Նե՛րս եկեք…

Ուսուցիչը գլուխն է բռնում…

- Հյուրատանը տեղ չկա,- բարձրաձայն ֆշշացնում է մեկը դահլիճից:

- Իսկ ես իմ տեղը կտամ,- առանց դահլիճին նայելու աներեր պատասխանում է հյուրատան տերը:

Իսկ հետո դիմելով Հովսեփին ու Մարիամին, ուրախ ավելացնում է.

- Ի՞նչ եք կանգնել: Նե՛րս եկեք: Ես ամեն ինչ գիտեմ: Շուտով Քրիստոս պիտի ծնվի:

Ներկայացումը տապալված էր: Սակայն հրաշքը, որ Սուրբ Ծնունդի մշտական ուղեկիցն է, այս անգամ էլ տեղի ունեցավ, չնայած շատերի համար աննկատ մնաց:

Մանկական բարի սիրտը չհամաձայնեց սցենարի հետ, որը երկու հազար տարի առաջ իրական կյանքում խաղացին խստասիրտ մեծահասակները:

Սուրբ Ծնունդն այն օրն է, երբ մեր սրտերը կրկին թակում է Քրիստոս: Տե՛ղ գտեք Նրա համար:

Քրիստոս ծնավ և հայտնեցավ: Ձեզ և մեզ մեծ ավետիս:

 

 

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը