Զղջալ լռածի համար

Երբ մի ծերի հարցրին, թե ինչու թողեց աշխարհը, այսպես պատասխանեց.

- Քանի դեռ խոսքն արտասանված չէ, այն նրա բանտարկյալն է, ով ցանկանում էր այն ասել: Իսկ երբ խոսքն ասված է, դրա գերին է դառնում նա, ով արտասանեց այն: Ես հաճախ եմ զղջացել ասածներիս համար, բայց լռածիս համար՝ երբեք:

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը