«Զորավոր» երիտասարդաց միությունը՝ սուրբ նահատակների բարեխոսությամբ զորացած

Ապրիլի 24-ին՝ Հայոց Մեծ եղեռնի զոհերի հիշատակի օրը, Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու «Զորավոր» երիտասարդաց միությունը, հոգևոր պատասխանատու Տեր Վահան քահանա Առաքելյանի գլխավորությամբ, մեկնեց Թեղենիքի Սրբոց Նահատակաց, Բջնիի Ս. Աստվածածին և Ս. Սարգիս եկեղեցիներ:

Երիտասարդաց միության անդամները նախորդ օրը, ի հիշատակ սուրբ նահատակների, մասնակցել էին դեպի Ծիծեռնակաբերդ ընթացող ջահերով երթին, իսկ այսօր ուխտավորաբար գտնվելով Սրբոց Նահատակաց եկեղեցում (2000-2003թթ.), մասնակցեցին Սուրբ և Անմահ Պատարագի՝ հայցելով սուրբ նահատակների բարեխսությունը: Պատարագիչը՝ եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Մաշտոց քահանա Հմայակյանը, մինչ քարոզը ողջունեց ուխտավորներին՝ մաղթելով, որ Տերն ի կատար ածի իրենց ուխտը՝ սուրբ նահատակների բարեխոսությամբ: Ապա քարոզին, անդրադառնալով աստվածաշնչյան այն համարին, թե՝ մի վախեցեք նրանից, որ մարմինն է սպանում, բայց հոգին սպանել չի կարող (Մատթեոս 10:28)՝ ի մասնավորի ասաց. «Այսօր մեզ համար հարգանքի, խոնարհումի, բայց միաժամանակ պայքարի օր է: Հարգանք և խոնարհում մեր սուրբ նահատակների մասունքների առջև և պայքար, որպեսզի նման արհավիրք այլևս չկրկնվի: Իմաստուններից մեկն ասել է, որ անցյալը հզոր ուժ է այն ժամանակ միայն, երբ դու ես տիրապետում նրան, բայց դառնում է ծանր բեռ, երբ նա է քեզ տիրապետում: Հայոց ցեղասպանության մասին խոսելիս գնահատենք և արժևորենք այն ինքնապաշտպանական մարտերը, որ միավորեց մեր ազգին հանուն գաղափարի, ինչն էլ Հայոց ազգի գոյատևման դասական օրինակն է: Թուրք յաթաղանը կարողացավ սպանել միայն մարմինը, բայց այս տեսակի հոգին և ոգին մնաց կենդանի: Աստվածաշունչ մատյանն ուսուցանում է, որ հոգին առավել է, քան մարմինը և հրահանգում է ընթանալ հոգու ճանապարհով, այսինքն՝ արդարության և ճշմարտության ճանապարհով: Մեր նախնիները եղան եղեռնասպան, խոշտանգվեցին, բայց առասպելական փյունիկ թռչունի նման հարություն առան՝ լրացնելով Հայոց եկեղեցու սրբերի դասը: Ուրեմն, մեր սուրբ նախնիների բարեխոսությամբ զորացած, ընթանանք ճշմարտության և արդարության ճանապարհով»:

Ս. Պատարագին երիտասարդ ուխտավորները, Քրիստոսի Մարմնին և Արյանը հաղորդվելով, միավորվեցին Տիրոջ հետ, Ով Ս. Հաղորդությամբ, ինչպես Ս. Գրիգոր Նարեկացու աղոթքում ենք կարդում, միավորում է բոլորին մի մարմնի մեջ. «Փշրվելով բաշխվում է միշտ անհատնում մասերով, որպեսզի բոլորին հավաքի մի մարմնի մեջ՝ Ինքը լինելով գլուխ» (Նարեկացի, բան ԽԷ):

Արարողության ավարտին երիտասարդները սիրո ճաշի մասնակցեցին, Տեր Վահանը հոգևոր զրույց ունեցավ նրանց հետ, այնուհետև միության անդամները Տեր Հոր հետ միասին քննարկեցին իրենց նոր անելիքներն ու ծրագրերը:

«Զորավոր» երիտասարդաց միության հաջորդ միասնական աղոթքը հնչեց Բջնիի Ս. Աստվածածին եկեղեցու սուրբ կամարներից ներս: Նրանց սրտաբուխ աղոթքը միախառնվեց այն աղոթքներին, որ հնչել են այդ սուրբ վայրում ավելի քան հազար տարիներ:

Երիտասարդներն իրենց ուխտի ճանապարհին հաղթահարեցին մի մեծ բարձունք, որպեսզի միասնաբար աղոթեին Բջնիի Ս. Սարգիս եկեղեցում (7-րդ դար): Աղոթքով վեր հառնած փոքրիկ սրբավայրն ուրախություն էր ապրում երիտասարդ ուխտավորների աղոթական ներկայությունից,

Տերունական աղոթքն ասելուց հետո, նրանք ծնկաչոք Տիրոջ ողորմությունը հայցեցին՝ «Տեր ողորմեա» շարականը երգելով:

«Զորավոր» երիտասարդաց միության անդամներից շատերը, այդ թվում Քրիստինե Այվազյանը ևս առաջին անգամ էր այս սրբավարերում: «Հանուն հավատի և հայրենիքի նահատակված մեր սուրբ նախնիների հիշատակության օրը նշանալակից դարձավ ինձ համար, որ Սրբոց Նահատակաց եկեղեցում, Ս. Պատարագին մասնակցելով, նրանց բարեխոսությունը հայցեցի: Մեր նախնիներն ընտրեցին ոչ թե կյանքը, այլ քրիստոնյա մնալը, ինչի համար Տերը նրանց զարդարեց լուսեպսակով»,- ասաց Քրիստինեն:

Օրհնաբեր ուխտի օրը «Զորավոր» երիտասարդաց միությանը, սուրբ նահատակների, Ս. Աստվածածնի և Ս. Սարգսի բարեխոսությամբ, էլ առավել զորացրեց:

Կարինե Սուգիկյան