Հարց 41 – Երբ Մովսեսը վերջին օրհնությունը տվեց ժողովուրդներին, սկսեց Իսրայելի երկու տասնյակ ցեղերը մեկիկ-մեկիկ անունով հիշատակել. նախ սկսեց Ռուբենից՝ այսպես ասելով. «Ապրի՛ր, Ռուբեն և մի՛ մեռիր և թվով բազմավոր եղիր» (Բ Օրին. 33:6): Երբ Հակոբ նահապետն այս երկու տասնյակ տղաներին օրհնեց, Ռուբենի համար ասաց. «Ռուբե՛ն, անդրանիկ իմ, դու զորություն իմ և սկիզբ որդիների, խստությամբ գնացիր և խստությամբ հանդգնությանը թշնամացար, ջրի նման մի՛ եռա, որովհետև մտար քո հոր անկողինը, այն ժամանակ պղծեցիր անկողինը, որ մտար. (քանզի շնացել էր Բաղղայի հետ, որ իր հոր հարճն էր)» (Ծննդ. 35:22): Եվ անեծքը տե՛ս Ծննդ. 49:3, 4: Արդ՝ մեծ տարբերություն կա Հակոբի և Մովսեսի՝ Ռուբենի համար ասած խոսքերի միջև: Ինչպե՞ս պետք է հասկանալ այդ: