Հարց 41 – Երբ Մովսեսը վերջին օրհնությունը տվեց ժողովուրդներին, սկսեց Իսրայելի երկու տասնյակ ցեղերը մեկիկ-մեկիկ անունով հիշատակել. նախ սկսեց Ռուբենից՝ այսպես ասելով. «Ապրի՛ր, Ռուբեն և մի՛ մեռիր և թվով բազմավոր եղիր» (Բ Օրին. 33:6): Երբ Հակոբ նահապետն այս երկու տասնյակ տղաներին օրհնեց, Ռուբենի համար ասաց. «Ռուբե՛ն, անդրանիկ իմ, դու զորություն իմ և սկիզբ որդիների, խստությամբ գնացիր և խստությամբ հանդգնությանը թշնամացար, ջրի նման մի՛ եռա, որովհետև մտար քո հոր անկողինը, այն ժամանակ պղծեցիր անկողինը, որ մտար. (քանզի շնացել էր Բաղղայի հետ, որ իր հոր հարճն էր)» (Ծննդ. 35:22): Եվ անեծքը տե՛ս Ծննդ. 49:3, 4: Արդ՝ մեծ տարբերություն կա Հակոբի և Մովսեսի՝ Ռուբենի համար ասած խոսքերի միջև: Ինչպե՞ս պետք է հասկանալ այդ:

Պատասխան – Ամենևին էլ զանազանություն չկա երկուսի խոսքերի միջև: Հակոբի և Մովսեսի օրհնության իմաստը նույնն է: Մովսեսը ոչ թե ասում է՝ ապրիր առանց օրհնության, այլ՝ ցեղը չպակասելու նպատակով: Ասում է. «Եվ եղիր թվով բազմավոր»: Դրանով կամենում է հասկացնել, թե նրա ցեղի քանակը թվով թող լինի, այսինքն՝ չափավոր համրանքով, որ նշանակում է, թե մի՛ շատացիր, մի՛ աճիր, այլ միայն մնա: Նույն իմաստն ունի և Հակոբի ասածն իր որդի Ռուբենին. «Ջրի նման մի՛ եռա»: Իբր ուզում է ասել, թե ջրի պես չեռա, այլ մնա այնպես, ինչպես կա: Ահա այսպիսին է Հակոբի և Մովսեսի խոսքն առ Ռուբենը: Արդեն բացահայտ է, որ երկուսի խոսքն էլ նույն իմաստն ունի, այլ ոչ թե միմյանց ներհակ խոսքեր են: