Պատասխան – Քրիստոսի աշակերտներն ու բոլոր հավատացյալները, որ Քրիստոսի վարդապետության շնորհիվ հարուստ էին աստվածիմացությամբ և սիրով էին ընդունում, Երկնավոր Վարդապետն ավելացնում էր նրանց իմացությունը՝ վերստին առակներ մեկնելով, որոնք հավելում էին նրանց գիտելիքները, որ անհրաժեշտ էին փրկության համար: Իսկ հրեաներն ու բոլոր անհավատները, թեև գիտուն էին երևում, սակայն աղքատ էին անհրաժեշտ հմտության մեջ, քանզի չէին կամենում, որ իրենց գիտության ասպարեզում առավել իմացություն ձեռք բերեն, այլ նախանձով ու հպարտությամբ ունեցածն էլ էին կորցնում: