Պատասխան – Կոռնելիոսն ասում է, թե սկզբում այնքան հիմար չէր, որ ցանկանար Աստված լինել կամ՝ Աստծուն հավասար, քանզի գիտեր, որ անկարելի է: Սակայն իր գերազանց որպիսությանը նայելով և տեսնելով իր իմաստությունը, կարողությունը և շնորհը, հպարտությամբ ուռեց: Եվ երբ արդեն իրեն չէր բավարարում Աստծուց կախում ունենալը կամ հնազանդվելն Աստծուն, հպարտության ախտից կուրացավ, այն հիմար խոսքը մտածեց և դրանով ընկավ: