Հարց 16 – Երբ մեր Տերը՝ Քրիստոս, Պիղատոսի և քահանայապետերի ատյանում էր կանգնել, ինչո՞ւ էին նրանք խոսում, իսկ Ինքը պատասխան չէր տալիս:

Պատասխան – Նախ պետք էր, Դավթի ասածի պես, լուռ մնալ մեղավորների հետ հակառակության ժամանակ, ըստ այնմ. «Բերանիս փականք դրի, երբ մեղավորը հակառակվեց ինձ» (Սաղմ. 38:2):

Երկրորդ՝ Ինքն ասել էր, որ պետք չէ մարգարիտը խոզերի առջև գցել. ըստ այնմ՝ «Մարգարիտները խոզերի առաջ մի՛ գցեք» (Մատթ. 7:6):

Երրորդ՝ Քրիստոս գառան նման կանգնել էր խուզողների առջև այնպես, ինչպես վկայում է Եսային. «Ինչպես գառ անմռունչ կանգնած է խուզողի առաջ, և նրա նման իր բերանը չի բացում» (Եսայի 53:7):

Չորրորդ՝ Դիոնիսիոսի ասածի պես՝ աստվածային խորհուրդների ներքին իմաստը պետք է ծածկել անհավատներից, որ չծաղրեն, իսկ տկարամիտ եղողներից նրա համար, որ կասկածի պատճառ չհանդիսանա: Հետևաբար, Քրիստոս չկամեցավ անհավատ Պիղատոսի և հիմարության գինով հարբած քահանայապետերի առջև Իր աստվածության գաղտնի զորությունը և խորհուրդը բացահայտել, որպեսզի չծաղրեն կամ չգայթակղվեն:

Հինգերորդ՝ մարգարեի բերանով ասված էր. «Ես դարձա ինչպես մարդ, որ չի լսում, և որի բերանում խոսք չկա» (Սաղմ. 37:15):

Վեցերորդ՝ Հովսեփիոսն այսպես է ասում. «Իզուր է օգտակար բաների մասին ճառելը, երբ բոլոր լսողները փոխհամաձայնությամբ միաբանված են դեպի վատթարը» (Բ ԴՊ, գլ. ԺԹ): Ահա քահանայապետերը, դպիրները և փարիսեցիները հավաքվել էին՝ Քրիստոսի մասին վատ խորհուրդ կայացնելու, որ էր Նրան սպանելը: Այդ իսկ պատճառով Քրիստոս կամեցավ լռել:

Յոթերորդ՝ եթե Քրիստոս նրանց պատասխաներ, մեկ խոսքով կարող էր Իրեն արդարացնել և կազատվեր մահվանից: Բայց մեր փրկության գործն անկատար կմնար, իսկ Հայր Աստծո նախախնամությունը Միածին Որդու մահվան մասին ընդունայն կլիներ:

Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․