Աշակերտներն ու քսակը

Մի քանի երիտասարդներ գնացին ծերի մոտ խնդրելու, որ իրենց որպես աշակերտ վերցնի: Ծերը նրանց իր դիմաց նստեցրեց և յուրաքանչյուրին մեկ հարց տվեց.

- Ասա՛ ինձ, բայց քո ողջ անկեղծությամբ, եթե ոսկեդրամներով լի քսակ գտնես, կվերադարձնե՞ս տիրոջը:

Առաջինը պատասխանեց.

- Եթե տիրոջն իմանայի՝ անկասկած կվերադարձնեի: Բայց եթե չգիտեմ, թե ով է կորցրել, ո՞ւմ վերադարձնեմ:

Երկրորդը մտածեց ու ասաց.

- Ես այսպես եմ մտածում՝ եթե ես քսակ գտնեմ, ապա նշանակում է, որ Տերն այն ինձ է ուղարկել որպես պարգև ինչ-որ բանի համար: Ես չպետք է այն վերադարձնեմ:

Իսկ երրորդը խոստովանեց.

- Դժվար հարց է, հա՛յր, ի՞նչ իմանամ, թե ես ինչպիսին կլինեմ այն ժամանակ, երբ գտնեմ քսակը, և կկարողանա՞մ արդյոք ինձ հեռու պահել չար կամքից: Միգուցե այն գերակշռի և ես քսակն ինձ պահեմ այնժամ: Իսկ միգուցե Տերն օգնի ինձ հաղթահարել գայթակղությունը, և ես այն օրինական տիրոջը վերադարձնեմ:

- Ահա՛ լավ պատասխանը,- ասաց ծերը երրորդ պատանուն,- ես քեզ եմ վերցնում որպես աշակերտ:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի