Սկիտեում մի մենակյաց կար, որ գոմեշների հետ խոտ էր ճարակում վայրի անասունների պես և աղոթում էր առ Աստված ու ասում. «Տե՛ր, ցո՛ւյց տուր ինձ, թե ինչով եմ պակաս»: Ձայն եկավ առ նա, որ ասաց. «Գնա՛ եղբայրների այսինչ անունով վանքը, և ինչոր հրամայեն քեզ՝ կանես»: Եվ գնաց, բնակվեց այնտեղ, սակայն ոչ մի սպասավորություն չէր կարողանում անել եղբայրներին: Ոմանք ասում էին. «Դո՛ւ, հիմա՛ր, արա՛ այս բանը», ուրիշներն ասում էին. «Ասա՛ այս բանը, տխմա՛ր և անո՛ւս»: Եվ սաստիկ տանջում էին նրան: Եվ նա, սաստիկ ձանձրացած, աղոթեց առ Աստված և ասաց. «Տե՛ր, մարդկանց սպասավորել չգիտեմ, ուղարկի՛ր ինձ դարձյալ իմ արոտատեղին»: Եվ Աստված ուղարկեց նրան իր նախկին տեղը` անապատի գոմեշների հետ արածելու անասունի նման:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի