Մեկ այլ ծեր բնակվում էր Պերգամոսի միաբանությունում, և այն վանքում սրբակրոն վարքով մեծամեծ հայրեր կային: Սրանք ուզում էին ծերին վանահայր կարգել: Իսկ ծերն աղաչեց և ասաց. «Թողությո՛ւն տվեք, եղբայրնե՛ր, կամենում եմ իմ մեղքերը սգալ. բավականաչափ ուժ չունեմ այլ անձանց մասին հոգալու: Այդ գործը մեծ հայրերինն է և աստվածակիրներինը, ինչպիսիք էին աբբա Անտոնիոսը և Պաքմիոսը, ինչպես նաև սրբակրոն Թեոդորոսը, Թեոդոսը և Սաբան, որոնք վանահայրեր էին»: Սակայն նրանք չէին դադարում աղաչել նրան ամեն օր: Եվ երբ ծերը տեսավ, որ բռնադատում են իրեն, ասաց նրանց. «Ինձ երեք օր ժամանա՛կ տվեք, որպեսզի աղոթք անեմ, և ինչպես կամենա Աստված` այնպես էլ կանեմ»: Օրը ուրբաթ էր, իսկ կիրակի օրը ծերը ննջեց ի Քրիստոս»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016