Մի անգամ նստած էր հայր Հովհաննեսը Սկյութիայում, և եղբայրները, շրջապատելով նրան, հարցեր էին տալիս իրենց խորհուրդների մասին, և նա ամեն մեկին պատասխանում էր: Ծերերից մեկը նրան ասաց. «Հովհաննե՛ս, դու կարծես պճնազարդ պոռնիկ լինես և հոմանիներդ էլ շուրջդ ես բազմեցրել»: Իսկ Հայր Հովհաննեսը գրկեց նրան և ասաց. «Ճշմարիտ ասացիր, հա՛յր, և Աստված է, որ քեզ հայտնեց այդ»: Դրանից հետո նրա ծանոթներից մեկը ասաց նրան. «Ներքուստ չե՞ս վրդովվում, հա՛յր»: Եվ հայր Հովհաննեսը նրան ասաց. «Չեմ վրդով վում, այլ` ինչպես արտաքուստ եմ, նույնպես և ներքուստ եմ»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016