Աստվածաբանության ֆակուլտետի ուսանողները հավաքվում են ծերունի վանականի շուրջն ու ասում.
- Այդքան ուսանում ենք, բայց այդպես էլ չենք կարողանում հասկանալ շատ հոգևոր հարցեր, թե ինչու է այդպես պատահում կյանքում:
Վանականը նայում է նրանց և պատասխանում.
- Երբ բարձրանում ես մառախլապատ լեռան գագաթը, այդտեղից չես կարողանում տեսնել հեռավոր հորիզոնները: Այդ խիտ մառախուղի մեջ նույնիսկ դժվարությամբ ես կողմնորոշվում: Երբ մարդու միտքը պատված է մեղքերի մառախուղով, ինչքան էլ գիտելիքներ ուսանի և բարձրանա գիտության լեռը, սևաթույր մեգը թույլ չի տա տեսնել և հասկանալ Աստծո կամքը և հոգևոր խորհուրդները: Անհրաժեշտ է մեղքից մաքրել միտքը, և այդժամ նույնիսկ տիեզերքի խորհուրդները ձեր առջև կբացվեն և տեսանելի կլինեն, քանի որ ինչպես մարմնի տեսողությունը աչքն է, այդպես էլ հոգու տեսողությունը միտքն է:
Հովհաննես Մանուկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի