Ավետարանական այս հատվածը նախ մեզ ցույց է տալիս Քրիստոսի հետևորդների և մասնավորաբար Նրա աշակերտի խոնարհությունը Աստծո Որդու առաջ: հորը թաղելու թույլտվություն է խնդրում Վարդապետից: ԵՎ Քրիստոսը ասում է. «Դու հետևիր Ինձ և թույլ տուր, որ մեռելները թաղեն իրենց մեռելներին»: (Մտթ 8:22):
Անշուշտ Աստվածորդին դեմ չէր ծնողի հանդեպ հարգանքին և նրան պատվով թաղելուն, սակայն Նա այս խոսքերը ասաց, որպեսզի ցույց տա, որ երկրավորից ավելի կարևոր բան կա՝ երկնայինը և Քրիստոսին հետևելը ամենից կարևոր բանն է մարչդուս համար: Հայրը անթաղ չէր մնա, իսկ աշակերտը ճպետք է հեռանա Քրիստոսից, որ հավիտենական կյանքն է: Այսպիսով հետևելով Քրիստոսին վկայակոչում է, որ կյանքին հետևորդ է, ապրող է և ապրում է հավիտենական կյանքի հույսով, իսկ ով Քրիստոսին չի հետևում արդեն իսկ մեռած է թեև մարմնով ապրում է: