Նրա որդին՝ Ոքոզիան: Սա նույնպես,  հոր չար վարքին հետևելով, Բահաղի կուռքերն է երկրպագում և մոտ երկու տարի թագավորելով` ըստ իր չարության  էլ մահանում, քանի որ Սամարիայի իր պալատի վերնահարկից վայր ընկնելով` սաստիկ վնասվում է: Ապա ցանկանալով հասկանալ իր հիվանդությունից կապաքինվի՞, թե՞ ոչ, կռապաշտների Ակկարոն քաղաք մարդ է ուղարկում, որ սա Բահաղ կուռքից տեղեկություն բերի:

Եղիա մարգարեն, հրեշտակից տեղեկանալով եղելությանը, այդ պատգամաբերներին ընդառաջ է դուրս գալիս` ասելով. «Մի՞թե իսրայելացիների երկրում Աստված չկա, որ գալիս եք կուռքից հարցնելու», և վճռում է, որ Ոքոզիան չի բժշկվելու և մահանալու է: Թեև նրանք Եղիային չեն ճանաչում, սակայն նրա խոսքերից հասկանում են, որ մարգարե է, և հետ դառնալով այդ սպառնալի վճիռը հայտնում են թագավորին, որն էլ իմանում է, որ նրանց ընդառաջ ելնողն ու այդ սպառնալի վճիռը հայտնողը Եղիան է եղել: Ոքոզիան, գիտենալով, որ նա Կարմեղոս լեռան վրա է բնակվում, մի հիսնապետի գլխավորությամբ հիսուն մարդ է ուղարկում նրան գտնելու և իր մոտ բերելու համար:

Հիշյալ հիսնապետը, Եղիային գտնելով, իշխանաբար հրամայում է. «Աստծո´ւ մարդ, թագավորը քեզ կանչում է, ներքև´ իջիր այդտեղից»: Այս խոսքին Եղիան պատասխանում է. «Եթե Աստծու մարդն եմ, թող երկնքից կրակ իջնի և քեզ և քո հիսուն մարդկանց այրի», և ահա աստվածային կամքով իսկույն երկնքից կրակ է իջնում և այրում նրանց (Դ Թագ. Ա:10), Ոքոզիան, որ նրանց հետ տեղի ունեցած սույն դժբախտ պատահարին անտեղյակ էր, առանց ստուգելու, թե նրանք ինչո՞ւ չեն վերադառնում, նրան ձերբակալելու համար մի ուրիշ հիսնապետի հետ ևս հիսուն մարդ է ուղարկում:

Այս երկրորդ հիսնապետն էլ գնալով միևնույն իշխանական ոճով ասում է. «Աստծո´ւ մարդ, թագավորի հրամանն է, որ շուտափույտ այդտեղից ներքև իջնես»: Եղիա մարգարեն նախորդ հիսնապետին տված պատասխանը այս երկրորդին էլ ասելուն պես երկնքից կրակ իջնելով այրում է նրանց: Ոքոզիան երրորդ անգամ էլ է հիսնապետ ուղարկում իր մարդկանցով, սակայն սա, իրենից առաջ գնացածների կորստյան մասին իմանալով, ամենայն խոնարհությամբ մարգարեի առջև ծունր դնելով, պաղատագին խնդրում է`ասելով. «Ո՛վ Աստծու այր, ողորմի´ր ծառայիդ,», և հրեշտակը Եղիային հայտնում է, որ նրանց հետ աներկյուղ գնա:

Այն ժամանակ Եղիան,  աներկյուղ իջնելով, գնում է Ոքոզիայի մոտ, որը դեռ մի խոսք էլ  չէր արտասանել, և կրկնում է նրա մարդկանց հայտնած պատիժը` ավելացնելով, որ կուռքերին հարցնելու համար մարդիկ ուղարկելու պատճառով առանց անկողնուց վեր կենալու պետք է մահանա: Թագավորն անկարող է լինում որևէ բան պատասխանելու, և երբ մարգարեն արքայական պալատից դուրս է գալիս, Ոքոզիան նրա խոսքին համապատասխան` մահանում է: