Պատասխան – Աստվածաբաններն ասում են, թե մարդու միավորվելն Աստծո հետ երկու կերպով է լինում: Մեկը լինում է ըստ ունակությունների շնորհի, որով մարդը միավորվում է Աստծո հետ՝ որդեգրության շնորհով, ծառայությամբ կամ պաշտոնով: Եվ երկրորդ՝ մարդը միավորվում է Աստծո հետ գործով, խոկմամբ և սիրով:
Այս երկու տեսակի միավորության միջև զանազանություն կա, քանզի առաջին ձևի միավորությունն անհրաժեշտ է փրկության համար: Այսինքն՝ ըստ շնորհների ունակության ասվածը, քանզի հարկավոր չէ միշտ մտածել Աստվածային ներգործությամբ: Ուստի այն գործը, որ նախնական միավորությամբ է մեզ հեռացնում, միշտ մեղք է, քանզի Աստծո շնորհն առանց մեղքերի չի վերցվում մարդու վրայից:
Բայց այն գործը, որ երկրորդ միավորությունից մեզ զատում է, միշտ մեղք է, քանզի աստվածային միտքը շատ անգամ վերցվում է մարդուց՝ առանց մեղքերի: Ահա կան մարմնավոր զբաղմունքներ, որ թույլ չեն տալիս խորհել աստվածայինի մասին և մեղք չեն: Մերձավորվելն այնպիսի բան է, որ մարդուն այդ ժամանակ աստվածայինից հեռացնում է: Ուստի նրանք, ովքեր աստվածային խոկման մեջ են կամ Սուրբ Խորհուրդներին հաղորդ եղողները պետք է օրենքով այդ ժամանակ մաքուր լինեն ամեն կերպով: Այսպիսով հայտնի եղավ, որ մերձենալն արգելք է հանդիսանում Աստծո հետ երկրորդ միավորմանը, այլ ոչ թե առաջին, ուստի մեղք չէ:
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի